Berakhir Juga Rejim Gaddafi

Beberapa hari lepas, kita dan dunia telah menyaksikan bagaimana berakhirnya sebuah lagi rejim yang gah di timur tengah. Dengan terbunuhnya Muammar Gaddafi, maka berakhirlah satu lagi rejim kuku besi di Libya yang sudah tegak berkuasa selama 42 tahun. Sebelum ini, rejim Zainal Abidin bin Ali di Tunesia dan rejim Hosni Mubarak di Mesir juga telah ditumbangkan. Satu persamaan antara ketiga-tiga rejim di atas ialah kesemuanya terletak di kawasan Afrika utara.



Muammar Gaddafi asalnya merupakan seorang pegawai tentera Libya. Pada tahun 1969, ketika berpangkat colonel, beliau telah memimpin satu gerakan yang akhirnya berjaya menggulingkan Raja Idris yang memerintah Libya ketika itu. Peristiwa tersebut berlaku ketika Muammar Gaddafi berusia 27 tahun. Ini menunjukkan bahawa pada ketika itu Muammar Gaddafi merupakan seorang pegawai tentera yang berani, berwawasan dan berpengaruh.



Dari satu segi, Gaddafi merupakan seorang pemimpin yang berani dan berpendirian keras. Ketegasan beliau dalam penentangan terhadap provokasi Amerika Syarikat pada tahun 1986 telah menyerlahkan watak kewiraannya khususnya dalam kalangan negara-negara Arab. Justeru, Amerika Syarikat turut menyenaraikan Libya sebagai antara negara yang menaja keganasan. Hal ini diperkukuhkan lagi bilamana Libya turut dikaitkan dengan bantuan ke atas beberapa gerakan umat Islam menentang pemerintah setempat seperti gerakan pemisah Islam di selatan Thailand.

Manakala dalam negeri pula, Gaddafi telah memperlihatkan corak pemerintahan kuku besi dan sepihak. Boleh dikatakan era pemerintahan beliau tiada unsur demokrasi dalam erti kata sebenar. Mungkin Gaddafi ada rancangan untuk melaksanakan pembaharuan di Libya iaitu menjadikan negaranya sebuah negara bercorak demokratik tetapi beliau tidak sempat untuk menentukan tarikh pelaksanaannya. 42 tahun berkuasa yang telah dikurniakan untuk beliau telah digunakan sepenuhnya untuk mencari jalan bagaimana untuk mengekalkan kuasanya sahaja.

Seperkara yang ketara di saat-saat akhir pemerintahan beliau ialah Muammar Gaddafi seakan dipulau oleh jiran-jiran Arabnya. Beliau pernah cuba menghubungi presiden Algeria tetapi presiden berkenaan enggan menjawab panggilan daripada Gaddafi. Jika Zainal Abidin bin Ali telah mendapat perlindungan politik daripada kerajaan Arab Saudi, tetapi untuk Gaddafi seolah-olahnya tiada sebuah pun negarra Arab yang benar-benar sudi memberikan perlindungan kepada beliau. Gaddafi seolah-olahnya keseorangan di tengah-tengah dunia Arab.



Akhirnya rejim Gaddafi telah berakhir dalam keadaan yang amat tragis. Sepatutnya beliau mati sebagai seorang wira negara. Sebaliknya Gaddafi telah menemui ajalnya dalam keadaan dikeroyok dengan pelbagai kehinaan oleh rakyatnya sendiri.

Sepatutnya Gaddafi harus mengambil iktibar dan pengajaran daripada peristiwa berakhirnya rejim Hosni Mubarak di Mesir dan rejim Zainal Abidin bin Ali di Tunesia. Malangnya beliau gagal berbuat demikian. Gaddafi masih bermimpi untuk berkuasa seribu tahun lagi. Walaupun peluru yang beliau gunakan telah membunuh ribuan penentangnya, tetapi ia sama sekali tidak berupaya untuk membunuh semangat rakyatnya yang inginkan perubahan segera.

Hari ini, kita dan dunia masih memerhati dengan penuh teliti mengenai pergolakan yang masih berlaku di Syria dan Yaman. Nampaknya pemerintah di kedua-dua negara masih bebal untuk mengambil iktibar daripada apa yang telah berlaku di Libya, Mesir dan juga di Tunesia. Para pemimpin di negara-negara berkenaan masih bermimpi untuk berkuasa seribu tahun lagi. Ia sama sepertimana yang pernah diimpikan oleh Muammar Gaddafi sebelum ini.

Sebenarnya banyak pengajaran yang boleh kita jadikan iktibar daripada peristiwa berakhirnya ketiga-tiga rejim kuku besi di atas. Kepada golongan pemimpin tidak kiralah di peringkat mana sekali pun, mereka sebenarnya mempunyai tempoh tertentu untuk memimpin. Bila tiba masanya, teraju kepimpinan berkenaan harus diserahkan kembali. Kegagalan untuk belajar daripada sejarah akan menyebabkan seseorang itu dihukum dengan mengalaminya sendiri. Hal seperti inilah yang gagal dipelajari khususnya oleh mereka yang sedang memegang kuasa. Satu lagi, selaku pemimpin kita seharusnya mengakhiri era kepimpinan dengan cara dan nama yang baik. Ia selaras dengan pesan orang tua-tua kita, harimau mati meninggalkan belang, manusia mati meninggalkan nama. Seperkara lagi, bagi mereka yang bukan pemimpin dan hanya sekadar menumpang sahaja dengan pemimpin yang sedia ada, tak payahlah berlagak macam orang yang sedang memimpin. Jika dahan tempat berpaut tiba-tiba reput dan rapuh, kitalah orang mula-mmula yang akan jatuh berdebub terjelupuk ke tanah. Peristiwa sebegini memang pernah berlaku depan mata, tetapi oleh kerana kebebalan sendiri untuk mengambil iktibar, esok atau lusa giliran yang berkenaan pula akan mengalami peristiwa yang sama. Demikianlah.

Kepada mereka yang sedang memegang kuasa, gunakanlah kuasa yang ada untuk berbuat kebajikan kepada seramai orang. Jangan pula nanti, setelah kehilangan kuasa baru hendak berkokok di tepi gelanggang. Bila sudah di tepi gelanggang, berkokoklah sekuat mana pun, orang lain hanya akanberkata, dulu masa ada kuasa mengapa tak buat ....?

Salam dari JB.