Sebentar tadi, saya telah dihubungi oleh Mohd Razlan bin Ibrahim Mokhtar, salah seorang bekas anak murid saya. Lama juga beliau tidak menghubungi saya. Berdasarkan perbualan kami, saya rasa tujuan beliau menelefon saya ialah untuk memaklumkan perkembangan mutakhir mengenai dirinya. Sebab itulah suaranya ceria dan riang kedengarannya.
Kalau saya tidak silap, Razlan pernah menuntut di sekolah tempat saya bertugas antara tahun 2007 hingga tahun 2011 iaitu untuk peringkat menengah. Kalau saya tidak silap juga, Razlan pernah menjadi murid saya ketika beliau di tingkatan 4 dan 5. Bagi saya, Razlan seorang murid yang banyak cakap tetapi berotak bijak.
Setelah tamat sekolah menengah, dengan keputusan baik yang telah diperolehinya di peringkat Sijil Pelajaran Malaysia (SPM), beliau telah berjaya melanjutkan pelajarannya di UITM Arau, Perlis di peringkat diploma. Akhirnya, setelah mengharungi pelbagai cabaran sebagai penuntut cacat penglihatan, kini beliau telah berjaya memperolehi diploma dengan beroleh mata CGPA 3.86, iaitu 0.01 mata tinggi sedikit daripada apa yang pernah dicapai oleh anak Maslan.
Razlan memberitahu saya, beliau sudah pun mendapat tempat untuk menyambung pengajiannya di peringkat ijazah pertama di salah sebuah universiti di Adlaide, Australia. Manakala bidang pengajian yang akan beliau ceburi ialah Business Inovation. Pada Jumaat lalu (3 Julai), Razlan telah mendapat satu lagi berita baik iaitu pihak Maxis telah bersetuju untuk memberikan biasiswa bagi pengajian beliau di Australia nanti. Walaupun permohonan beliau untuk mendapatkan biasiswa pada awalnya ditolak, tetapi berkat usaha yang tidak kenal jemu dan putus asa serta sokongan padu daripada pihak-pihak tertentu, akhirnya pihak Maxis bersetuju untuk memberikan biasiswa untuk membolehkan beliau menyambung pengajiannya. Menurut Razlan lagi, jika tiada aral melintang, beliau akan bertolak ke Australia sehari dua selepas hari raya aidil fitri nanti.
Seperti negara-negara Barat lain, Australia juga merupakan tempat yang sesuai untuk golongan cacat penglihatan melanjutkan pengajian di peringkat ijazah. Ini disebabkan persepsi dan penerimaan masyarakat di sana terhadap golongan OKU sangat baik. Saya pernah dimaklumkan, masyarakat di sana bukan sekadar simpati semata-mata, bahkan mereka sentiasa bersedia untuk membantu. Selain itu, mereka juga sentiasa berusaha untuk menyediakan kemudahan terbaik kepada golongan OKU dalam pelbagai lapangan. Selain itu, negara-negara berkenaan juga sentiasa memberikan peluang yang tinggi kepada golongan OKU dalam lapangan pekerjaan tanpa apa-apa prasangka. Hal ini pernah diceritakan sendiri oleh seorang lagi bekas murid saya yang juga pernah melanjutkan pelajarannya di Australia sebelum ini.
Kepada Razlan, tahniah diucapkan. Saya serta seluruh warga pendidik di SMPK Setapak merasa bersyukur serta gembira dengan pencapaian anda sekarang. Mudah-mudahan pencapaian anda sekarang akan menjadi contoh dan ikutan pula kepada murid-murid yang sedang belajar di sekolah yang sama yang pernah menjadi tempat anda belajar suatu ketika dahulu.
1 comment:
Post a Comment