Kepada pengirim email berkenaan, terima kasih yang tidak terhingga saya ucapkan. Mudah-mudahan perkongsian ini akan membawa faedah dan manfaat untuk kita bersama.
Setelah meneliti kandungan email yang dipetik daripada facebook salah seorang rakan kita juga, maka saya terpanggil untuk memberikan ulasan. Bukannya apa, biar kita dapat pertimbangkan sesuatu perkara itu dengan lebih adil dengan melihat kedua-dua belah pihak. Saya sama sekali tidak berhasrat untuk menghangatkan semula suasana yang sedang kendur dan mungkin sudah pun sampai ke tahap “suam-suam kuku” sebagaimana kata penulis asal ulasan berkenaan.
Di bawah ini, saya sisipkan semula petikan sebahagian daripada email berkenaan yang telah diambil daripada kandungan facebook individu yang berkenaan untuk sama-sama kita tatap dan nilai:
Dua penganalisis yang turut berkongsi idea dan buah
fikiran mereka ialah Saudara Tai Khai Eong (TKE) dan Cikgu Zakaria Yahya
(CZY). Pandailah hang Khai Eong! Hand-break la, gear la, macam hang besa
bawak kereta! Tapi perkongsian hang menarik khususnya apa yang berlaku
semasa BGM itu berlangsung.
Kalau TKE agak santai dalam tulisannya, CZY pula
mengajak kita berfikir dan membuat pertimbangan yang sewajarnya. Cikgu yang
tulis la katakan! But, reading between the lines, saya percaya kalian dapat
mengesan siapa individu yang disasarkannya itu. Penerbitan Al-Quran Braille
pun turut jadi bahan dalam analisisnya.
Seperti kata CZY, ada ahli yang hanya mengundi
separuh jalan hari itu. Saya adalah antara ahli-ahli tersebut. Kalau nak
diikutkan, kami memang bercadang nak tunggu sampai habis sebab kami bukan
dating nak sokong calon Presiden saja! Tiap-tiap jawatan ada calon yang kami
nak beri undi. Tapi apakan daya! Kami ni pakej tak rasmi. Pakej swasta. Kami
terpaksa bergegas ke Sekolah PES kerana lunch telah disediakan untuk kami di
sana. Lagipun, kami perlu pulang awal ke KL disebabkan bas kami itu akan
digunakan oleh pihak lain pada sebelah malamnya.
Cuma CZY, dalam keghairahannya membuat analisis
mengenai BGM tempoh hari, tidak pula menyentuh tentang apa yang berlaku
waktu undian berlangsung hari itu. Maka izinkan saya pula membuat sedikit
analisis mengenai suasana pemilihan itu. Maaflah agak lewat sedikit.tapi
masih suam-suam kuku lagi kot! hehehe…
Selepas Roll Call tamat, Mesyuarat dimaklumkan
bahawa terdapat seramai 419 orang ahli yang layak mengundi kali ini. Maka
undian untuk jawatan Presiden pun dijalankan. Keputusannya: Tuan hj Mohd.
Nazari mendapat 288 undi; Saudara Jaafar mendapat 17 undi dan Dato’ Mah
Hassan mendapat 113 undi. Bila dijumlahkan keseluruhan undi para ahli itu,
jumlahnya =418 undi. Mana pergi 1 undi lagi tu ek? Undi rosak atau dia tak
buang undi?
Jawatan Bendahari lagi menarik. Puan Jasmine
mendapat 282 undi dan Tuan hj Shaharudin mendapat 126 undi. Kali ini ada
undi rosak =11. bila dijumlahkan, bilangan ahli yang mengundi =419 orang.
Fine. Bererti semua ahli yang hadir telah membuang undi mereka. Pada masa
yang sama, sebilangan kami sudahpun meninggalkan dewan mesyuarat ketika itu.
Kebanyakan kami hanya sempat mengundi semasa jawatan Setiausaha Agung.
-kurangnya 15 orang sudahpun keluar dari dewan mesyuarat semasa
undian dijalankan untuk jawatan Bendahari itu. Persoalannya, siapa yang
membuang undi bagi pihak kami ek? Atau mungkin saya yang dapat salah
maklumat?
Menghadiri mesyuarat agung SBM itu menghimbau
kembali ingatan saya sewaktu melibatkan diri dengan Persatuan Lepasan St.
Nicholas (PLSN) dalam tahun-tahun 80-an dulu. Pemilihan barisan kepimpinan
dijalankan tiap-tiap tahun. Kalah menang perkara biasa dalam pertandingan
merebut jawatan. Selepas pemilihan, yang kalah dan yang menang boleh
bergurau senda macam tak ada apa-apa berlaku. Mungkin kerana kami sudah
mengenali masing-masing sejak di bangku sekolah lagi. Tidak kedengaran
jeritan “pembelit” bila nama calon yang tidak popular diumumkan. Tidak
terdengar sorakan “boo” bila seseorang calon tewas. Sayangnya, Persatuan itu
kini ibarat hidup segan mati tak mahu.
Ulasan
Pertama, bagi saya adalah tidak mendatangkan sebarang kemusykilan sekiranya jumlah ndi yang dibuang itu kurang daripada jumlah ahli yang layak mengundi. Sebagai contoh, jumlah yang layak mengundi ialah seramai 419 orang, tetapi jumlah keseluruhan yang membuang undi adalah 418 orang. 1 ndi itu boleh dikaegorikan sebagai undi rosak atau undi yang tidak dibuang. Saya rasa tiada masalah dengan jumlah 418 undi itu. Masalah akan timbul jika, yang layak mengundi ialah seramai 419 orang tetapi jumlah keseluruhan undi yang dibuang melebihi 419, contohnya 420. Maka jika ini berlaku, barulah masalah timbul di mana akan wujud unsur keraguan pada pengundian berkenaan.
Kedua, mengenai pengundian untuk jawatan bendahari. Untuk maklumat bersama, keputusan pengundian ialah 282 undi berpihak kepada Pn. Jasmin dan 126 undi berpihak kepada Tuan Haji Syahruddin Sidek. Bila dijumlahkan, seramai 408 ahli telah membuang undi. Ini bermakna terdapat 11 undi yang boleh dikategorikan sebagai undi rosak atau undi yang tidak dibuang.
Saya menyifatkan1 undi (untun pengundian jawatan presiden) dan 11 undi (untuk pengundian jawatan bendahari) lebih kepada undi yang tidak dibuang daripada undi rosak kerana pengerusi mesyuarat ketika itu (kalau tidak silap pendengaran saya) tidak pun mengumumkan apa yang terjadi pada 1 undi dan 11 undi berkenaan. Jika beliau mengumumkan “ada 1 undi rosak” atau “ada 11 undi rosak”, maka tahulah kita bahawa baki undi berkenaan juga turut dibuang oleh ahli tetapi ia dikategorikan sebagai undi rosak atas sebab-ebab tertentu. Oleh kerana pengerusi mesyuarat pada hari berkenaan tidak pun mengumumkan apa yang terjadi pada baki undi berkenaan, maka di sini saya menyifatkannya sebagai undi yang tidak dibuang.
Pengulas asal sisipan di atas juga mengakui bahawa beliau merupakan antara pengundi sekerat jalan sebagaimana yang saya kategorikan dalam tulisan saya sebelum ini. Memang benar, beliau dan rakan-rakannya telah meninggalkan dewan selepas pengundian untuk jawatan setiausaha agung. Sepatutnya beliau tidak merasa hairan bagaimana boleh terjadi hanya 11 undi sahaja yang dianggap sebagai undi rosak atau undi yang tidak dibuang, sedangkan, menurut beliau, sekitar 15 orang telah pun meninggalkan dewan mesyuarat. Beliau tentu masih ingat apa yang berlaku sebelum beliau dan rakan-rakannya meninggalkan dewan mesyuarat ketika itu. Di sini saya tidak berhasrat mengulas lebih panjang kerana kisah yang sudah mula menjadi suam-suam kuku ini akan menjadi panas semula dan akan berpanjangan entah sampai bila. Jadi, cukuplah kalau kita sahaja yang sama-sama tahu apa sebenarnya yang telah berlaku. Maklumlah pada ketika itu kita sama-sama duduk dan ditempatkan dalam zon yang sama.
Saya rasa, penulis asal sisipan di atas tiada masalah dengan ulasan saya sebegini. Lagipun saya tiada masalah dengan apa yang telah beliau ulas. Kita sama-sama meluahkan apa yang kita sama-sama rasa menerusi tulisan.
No comments:
Post a Comment