Krisis Menteri Besar Selangor Kian Genting

Pada 14 Ogos lalu, dua ADUN PAS telah menyatakan secara terbuka untuk memberi sokongan kepada Datuk Seri Dr. Wan Azizah sebagai calon menteri besar Selangor. Mereka ialah Saari Sungib (Hulu Klang) dan Hasnul Baharuddin (Morib). Tindakan kedua-dua ADUN berkenaan telah mendahului keputusan yang bakal dibuat oleh pimpinan tertinggi PAS pada hujung minggu ini mengenai isu yang sama. Setakat ini, PAS masih belum membuat apa-apa keputusan muktamad mengenai isu jawatan menteri besar Selangor. Tindakan kedua-dua ADUN berkenaan agak memeranjatkan. Dengan tindakan kedua-dua ADUN PAS berkenaan, kini PAS telah terjebak pula dengan masalah untuk menangani tindakan kedua-dua ADUN berkenaan. Asalnya keruh hanya di hulu, akhirnya mengalir juga hingga ke hilir. Nampaknya apa yang sedang berlaku di Selangor ada sedikit persamaan dengan apa yang pernah melanda di DUN Terengganu pada tahun 1961 lalu.

Keadaan akan bertambah rumit jika PAS mengambil tindakan disiplin ke atas kedua-dua ADUN berkenaan. Sebarang tindakan balas daripada kedua-dua ADUN berkenaan pasti akan menberi kesan besar kepada kedudukan PAS khususnya di Dewan Undangan Negeri (DUN) Selangor. Ia juga akan menjadikan situasi semakin kusut. Kekusutan yang bakal melanda bukan sahaja terhadap PAS dan PKR, tetapi akan melibatkan kestabilan kerajaan negeri yang ada sekarang.

Buat masa ini, kedua-dua pihak, sama ada Datuk Seri Dr. Wan Azizah mahupun Tan Sri Abdul Khalid, masing-masing mendakwa masih mendapat sokongan majoriti ADUN Selangor. Walau bagaimanapun, sebagaimana yang pernah saya nyatakan, dakwaan kedua-dua pihak dibuat di luar dewan. Oleh itu kesahihannya masih lagi samar-samar dan boleh dipertikaikan. Walaupun dakwaan salah satu pihak kononnya mempunyai bukti akuan bersumpah, tetapi ia masih belum boleh menggugat kedudukan Tan Sri Abdul Khalid kerana ia belum diterjemahkan lagi dalam DUN. Dengan itu, bagi membuktikan dakwaan mana yang sahih, maka jalan terbaik mungkin dengan memberi laluan untuk dikemukakan undi tidak percaya terhadap Tan Sri Abdul Khalid dalam persidangan DUN. Ini bermakna, proses dan prosedur untuk mengadakan persidangan DUN Selangor harus dimulakan oleh pihak-pihak yang berkepentingan.

Dalam situasi sekarang dan sekiranya jumlah ADUN yang sudah memihak kepada Datuk Seri Dr. Wan Azizah benar-benar sudah mencapai kepada 30 orang, jika undi tidak percaya dikemukakan di DUN Selangor terhadap Tan Sri Abdul Khalid Ibrahim, sudah pastilah beliau akan tewas. Bagi sesetengah ahli politik, kekalahan disebabkan undi tidak percaya dalam DUN merupakan suatu tragedi yang cukup perit, amat memalukan dan boleh mencalar kredibiliti seseorang ahli politik. Seboleh-bolehnya mana-mana pemimpin politik yang berpotensi untuk dikenakan undi tidak percaya, akan mencuba sedaya-upaya untuk mengelakkannya daripada berlaku.

Nampaknya Tan Sri Abdul Khalid tidak lagi boleh berharap kepada PAS sebagai talian hayatnya. Jika kedua-dua ADUN berkenaan benar-benar istikamah dengan keputusan mereka dan sanggup pula menghadapi risiko apa jua tindakan daripada partinya, maka apa jua keputusan PAS hujung minggu ini sudah tidak bermakna lagi buat Tan Sri Abdul Khalid. Hendak diharap kepada layar, tiangnya sudah patah. Hendak diharap kepada bahtera, olengnya hampir kepada karam.

Pada hemat saya, Tan Sri Abdul Khalid hanya ada satu jalan sahaja lagi untuk menyelamatkan maruah politiknya iaitu dengan memberi nasihat kepada Tuanku Sultan Selangor supaya membubarkan DUN Selangor untuk membolehkan satu pilihanraya negeri diadakan. Pada hemat saya, buat masa ini hanya Tan Sri Abdul Khalid selaku menteri besar mempunyai posisi yang sesuai untuk memberi nasihat yang sedemikian kepada Tuanku Sultan Selangor. Biarlah kemelut yang sedang berlaku diselesaikan oleh para pengundi Selangor pula. Biarlah rakyat pula yang membuat keputusan muktamad terhadap kemelut yang berlaku. Biarkan rakyat yang menjadi hakim dan menjatuhkan hukuman bagi menyelesaikan kekusutan yang sedang melanda politik Selangor. Kalau dibiarkan orang politik yang bercakap, mereka tidak akan berhenti bercakap. Mereka tidak akan beralah. Setiap orang politik hanya menganggap mereka sahaja yang benar. Sebahagian orang politik bukan fikirkan sangat tentang kesejahteraan rakyat dan negeri. Mereka lebih mengutamakan bagaimana untuk mengekalkan kuasa yang ada sahaja.

Mungkin bagi Tan Sri Abdul Khalid, hilang jawatan sebagai menteri besar menerusi pilihanraya lebih bermaruah daripada disebabkan undi tidak percaya. Jika pilihanraya negeri diadakan dalam masa terdekat, semua pihak mempunyai harapan dan potensi untuk dikecundangkan.

Menonton episod politik lebih mendebarkan daripada menonton filem hindustan.

Implikasi Krisis Menteri Besar Selangor

Dalam pilihanraya umum tahun 2008, gabungan Pakatan Rakyat (PR) telah mencipta sejarahnya yang tersendiri khususnya di Selangor. Menerusi pilihanraya berkenaan, PR telah berjaya memenangi 36 daripada 56 kerusi dalam Dewan Undangan Negeri (DUN) Selangor. Manakala Barisan Nasional yang selama ini cukup selesa sebagai parti pemerintah amat terkejut bilamana sekadar memperolehi 20 kerusi sahaja. Ini sekaligus menamatkan penguasaan BN selaku parti pemerintah di Selangor sejak selepas negara mencapai kemerdekaan.

Dalam pilihanraya umum tahun 2013 pula, penguasaan PR di DUN Selangor kian kukuh bilamana berjaya memperolehi 44 kerusi iaitu bertambah 8 kerusi lagi. Ini bermakna BN bukan sahaja gagal merampas kembali Selangor, bahkan saiz wakilnya di DUN Selangor semakin mengecil daripada 20 orang kepada 12 orang sahaja. Semua usaha UMNO dan BN untuk merampas semula Selangor sejak tahun 2008 hancur berkecai semula pada tahun 2013.

Walau bagaimanapun, berdasarkan sejarah parti tersebut, UMNO dan BN bukanlah mudah berputus asa. Cubaan selanjutnya pasti akan dilaksanakan untuk merealisasikan hasrat mereka merampas semula Selangor. Peluang yang sesuai sentiasa dinanti tanpa jemu. Perkara inilah yang perlu diinsafi oleh parti yang sedang menjadi kerajaan di Selangor. Kelemahan UMNO dan BN di Selangor pada masa ini ialah jumlah kerusi mereka yang kecil di DUN Selangor. Jadi buat masa ini parti berkenaan tidak cukup modal untuk main tarik tali dalam kemelut yang sedang berlaku.

Keberanian pengundi Selangor menukar kerajaan pada tahun 2008 dan seterusnya mengekalkan kerajaan negeri yang sedia ada pada tahun 2013 dengan jumlah kerusi yang semakin bertambah merupakan sesuatu yang unik dan kadangkala menakjubkan. Bagi mereka, kemajuan sesebuah negeri itu tidak semestinya hanya mampu dibangunkan oleh satu pihak sahaja. Pertambahan kerusi yang diperolehi PR dalam pilihanraya umum 2013 menunjukkan para pengundi di Selangor cukup selesa dengan pencapaian negeri berkenaan di bawah pentadbiran yang telah ditukar pada tahun 2008. Ia juga merupakan isyarat bahawa para pengundi dan rakyat Selangor menaruh harapan yang cukup tinggi kepada PR untuk membawa Selangor ke aras kemajuan yang lebih tinggi lagi. Dari sudut yang lain pula, rakyat Selangor turut berpuas hati dengan stail pentadbiran Tan Sri Abdul Khalid selaku menteri besar. Setakat ini tiada desakan daripada golongan rakyat jelata agar Tan Sri Khalid berundur.

Kusangka panas hingga ke petang, rupa-rupanya hujan di tengah hari.

Harapan dan keyakinan rakyat Selangor yang disandarkan terhadap kerajaan yang sedia ada rupa-rupanya terhalang di pertengahan masa. Kerajaan negeri yang selama ini diharap akan menjadi model serta perintis kepada kemajuan dan pembangunan fizikal dan spiritual tiba-tiba reput dan retak di pertengahan musim. Masalah dalaman yang melanda Parti Keadilan Rakyat (PKR) iaitu salah sebuah parti gabungan yang membentuk Pakatan Rakyat (PR) akhirnya sedang mengheret PR di Selangor ke arah kehancuran.

Sudah tentulah krisis yang sedang melanda kerajaan Selangor mempunyai implikasi dan kesan khususnya ke atas negeri dan rakyat Selangor. Sekiranya krisis ini dibiarkan berpanjangan, ia pasti akan memberi kesan tidak baik ke atas ekonomi negeri. Iklim pelaburan akan menjadi tidak mesra kepada pelabur. Para pelabur akan lari ke tempat lain. Maklumlah siapa yang hendak tanggung rugi. Kesan jangka panjangnya ialah ia mungkin boleh meningkatkan kadar pengangguran dalam kalangan rakyat Selangor sendiri.

Krisis yang sedang berlaku turut akan memberi modal politik kepada lawan-lawan PR. Mereka sudah mempunyai hujah iaitu pakatan yang distrukturkan oleh PR sememangnya rapuh, reput dan mudah hancur. Mereka juga boleh mendakwa corak pakatan seperti PR hanya untuk menang dalam pilihanraya semata-mata. Selepas itu setiap parti akan mula mencari haluan masing-masing bagi kepentingan survival politik masing-masing. Walaupun parti-parti dalam PR “boleh tidur sebantal, tetapi mimpi mereka tetap berbeza”.

Orang UMNO juga sudah boleh membuat perbandingan iaitu kaedah mereka menukar menteri besar di Terengganu lebih bagus, lebih bijaksana dan lebih berhemah. Justeru, bila timbul sahaja isu berbangkit mengenai pertukaran menteri besar di Terengganu, UMNO dapat menyelesaikannya dengan cepat dan mudah. Bagaimana cara ia diselesaikan tidak lagi menjadi persoalan. Janji ia sudah selesai. Walaupun timbul pelbagai dakwaan negatif mengenai cara penyelesaian yang diguna pakai, tetapi ia tidak ada bukti dan sekadar andaian semata-mata.

Berbeza dengan kaedah yang digunakan oleh PKR untuk menukar menteri besar di Selangor, ia penuh dengan mehnah dan masalah. Oleh kerana kaedah yang digunakan tidak betul, tidak bijaksana dan kurang teliti, maka ia sekarang sudah menjadi barah pula kepada survival kerajaan Pakatan Rakyat di Selangor.

Kedua-dua peristiwa penukaran menteri besar di Terengganu dan Selangor juga merupakan terjemahan kepada kebijaksanaan bersiasah di antara Datuk Seri Mohd Najib Tun Razak dengan Datuk Seri Anwar Ibrahim. Percaturan yang digunakan oleh kedua-dua pemimpin nombor wahid dalam parti politik masing-masing setakat ini menunjukkan bahawa Datuk Seri Najib lebih bijaksana dan lebih pintar dalam mengatur strategi ketika menguruskan sesuatu isu rumit. Justeru, penukaran menteri besar di terengganu dapat diselesaikan dengan mudah dan cepat. Sebaliknya penukaran menteri besar di Selangor pula berliku, berpanjangan dan kalau silap langkah boleh memusnahkan kerajaan negeri yang sedia ada.

Seperkara yang kita harus faham ialah para pengundi di Selangor bukan tergolong dalam kalangan penyokong tegar mana-mana parti politik. Pada pemerhatian saya, sejak tahun 2008, kriteria calon ADUN yang dipilih tidak hanya bergantung kepada parti mana yang mereka wakili. Orang Selangor juga nampaknya tidak terikat dengan sentimen satu media semata-mata. Ini terbukti apabila majoriti pengundi di Selangor tetap memberi kepercayaan kepada PR dalam pilihanraya 2013 walaupun calon-calon PR ketika itu diasak teruk oleh media arus perdana negara.

Justeru, krisis yang melibatkan jawatan menteri besar yang sedang berlaku sedikit sebanyak akan menghancurkan kepercayaan rakyat Selangor yang selama ini begitu tinggi disandarkan terhadap kerajaan PR. Kemelut yang sedang berlaku pasti memberi kesan kepada kepercayaan dan keyakinan para pengundi terhadap PR. Justeru, tidak menghairankan jika sekiranya diadakan pilihanraya masa ini, ada kemungkinan sokongan terhadap PR akan jatuh merudum. Dengan erti kata lain, kerajaan yang dibentuk oleh PR akan musnah gara-gara salah sendiri.

Pada masa yang sama, ia akan memberi peluang terbaik kepada UMNO dan BN untuk merampas kembali Selangor yang telah terlepas daripada genggaman mereka sejak tahun 2008. Semuanya ini tidak mustahil boleh berlaku jika pilihanraya negeri diadakan dalam masa terdekat. Hanya menerusi pilihanraya sahaja UMNO dan BN mempunyai peluang terbaik untuk memerintah semula Selangor. Hal ini tidak mustahil untuk berlaku kerana sebagaimana yang saya katakan para pengundi di Selangor bukanlah pengundi tegar sesebuah parti siasah. Jika pada tahun 2008 mereka telah menukar kerajaan daripada UMNO/BN kepada PR, maka tidak mustahil bagi pengundi Selangor untuk menukar semula kerajaan negeri kepada UMNO/BN daripada PR jika pilihanraya negeri diadakan dalam masa terdekat.

Krisis yang sedang berlaku juga turut mencalarkan kemampuan khususnya PKR untuk memacu PR menguasai Putrajaya. Bagaimana untuk menawan Putrajaya sedangkan krisis dalaman parti pun gagal ditangani dengan penuh berhemah! Orang akan menganggap usaha untuk menawan Putrajaya hanya sekadar retorik tokoh yang petah bercakap semata-mata. Ini sekaligus akan mengembalikan ingatan kita kepada usaha yang begitu diwar-warkan untuk menawan Putrajaya pada 16 September 2008 yang lalu. Perkhabaran tersebut turut meremangkan bulu roma sesetengah pemimpin UMNO/BN. Walau bagaimanapun, 16 September 2008 telah berlalu dengan tenang dan aman. Putrajaya tetap kukuh dalam genggaman UMNO/BN hingga ke hari ini.

Sekiranya Tan Sri Abdul Khalid dapat mengekalkan kedudukannya selaku menteri besar Selangor dengan sokongan ADUN PAS dan UMNO, kedudukan beliau amat lemah. UMNO tidak akan memberikan sokongan secara percuma. Mungkin mereka tidak meminta jawatan Exco, tetapi ada kemungkinan mereka akan membuat tuntutan lain yang lebih tinggi harganya daripada jawatan Exco. Tan Sri Abdul Khalid pula harus akur dengan tuntutan sedemikian (jika ada) bagi meneruskan survival kedudukannya selaku menteri besar.

Pada masa sama, bukan semua tuntutan yang mungkin akan dibuat oleh UMNO akan disetujui oleh ADUN PAS. Jika situasi ini berlaku, Tan Sri Abdul Khalid akan berada dalam keadaan “ditelan mati bapak, diluah mati emak”. Akhirnya jika tiada penyelesaian, maka pilihanraya negeri merupakan langkah yang tidak dapat dielakkan. Di peringkat inilah UMNO/BN akan berusaha keras untuk merampas kembali Selangor daripada PR. Mereka sudah pun ada hujah dan bukti bagi menonjolkan bahawa UMNO/BN adalah yang terbaik untuk Selangor.

Sekiranya PAS memberi sokongan kepada Tan Sri Abdul Khalid di Selangor, PKR tidak berupaya untuk mengambil tindakan balas dengan menarik sokongan kepada kerajaan PAS di Kelantan. Ini kerana tanpa sokongan PKR, kerajaan PAS di Kelantan masih berupaya untuk mengekalkan survivalnya di negeri tersebut. Inilah kelemahan yang dimiliki oleh PKR. Mereka tidak cukup modal untuk main tarik tali politik di peringkat negeri.

Namun begitu, apa yang lebih serius lagi ialah kemelut menteri besar di Selangor yang bermula sebagai isu dalaman dalam PKR, kini sudah berupaya untuk menggugat perpaduan dan kesatuan dalam gabungan PR. Sekiranya PAS memberi sokongan terhadap Tan Sri Abdul Khalid, ada kemungkinan parti berkenaan akan dikeluarkan daripada Pakatan Rakyat. Sekiranya PAS tidak lagi bersama-sama dalam PR, maka parti politik yang mula-mula akan jatuh tersungkur ialah PKR sendiri. Selepas ini tiada lagi negeri yang diperintah oleh PKR. Usaha untuk mara dan menawan Putrajaya yang diterajui oleh PKR sudah boleh dilupakan untuk selama-lamanya. Datuk Seri Anwar Ibrahim pula sudah boleh mencari tarikh yang sesuai untuk bersara sepenuhnya daripada politik.

Implikasi tersirat di sebalik kemelut yang berlaku ialah kedudukan orang Islam dan Melayu dalam siasah negara sendiri kian lemah. Mungkin ada pihak lain yang sedang tersenyum lebar dengan apa yang sedang berlaku. Orang Melayu terlalu banyak membuang masa untuk berpolitik. Orang Melayu juga didapati terlalu dangkal untuk mengambil iktibar daripada sejarah silam bangsanya sendiri. Secara evolusinya, tragedi orang Melayu merempat di bumi sendiri mungkin akan berulang semula. Kasihan anak cucu kita nanti. Gara-gara kesilapan kali kedua nenek moyangnya, mereka pula yang menjadi asing di tanah air sendiri.

Saya bukan ahli politik, sekadar memerhati sahaja dari jauh.

Isu MB Selangor: Sekadar Pandangan

Hari ini, politik Selangor menggelegak lagi. Bahang panasnya bukan setakat dirasai di Selangor, bahkan ia semakin meruap ke seluruh negara. Pelbagai pihak sedang fokus terhadap apa yang sedang berlaku di Selangor dengan persepsi dan harapan yang berbeza.

Pada 11 Ogos (Isnin), Dewan Diraja Selangor telah memutuskan untuk memberi perkenan kepada YAB Tan Sri Abdul Khalid untuk terus menjalankan tugasnya selaku menteri besar Selangor. Perkenan dan keputusan yang diberi bukanlah bersifat muktamad kerana ia Cuma diberi sehinggalah ada perkembangan terbaru. Ini bermakna, Tan Sri Abdul Khalid boleh meneruskan tugasnya selaku ketua eksekutif negeri Selangor untuk tempoh tertentu. Ia amat bergantung kepada perkembangan yang akan berlaku dalam tempoh beberapa hari mendatang. Keputusan Dewan Diraja Selangor berkenaan ada kewajarannya. Badan berkenaan sama sekali tidak terikat kepada perlembagaan atau keputusan sesebuah parti politik, sebaliknya ia tertakluk kepada undang-undang tubuh negeri Selangor itu sendiri.

Pemecatan Tan Sri Abdul Khalid daripada PKR yang telah diputuskan pada Sabtu lalu belum berupaya untuk menggugat kedudukan beliau selaku menteri besar Selangor buat ketika ini. Tan Sri Abdul Khalid masih ada talian hayat lagi. Buat masa ini, ada dua faktor penting yang masih menyelamatkan kedudukan Tan Sri Abdul Khalid selaku menteri besar, iaitu keputusan daripada Dewan Diraja Selangor dan juga undi tidak percaya masih belum dikemukakan terhadap beliau melalui persidangan DUN Selangor.

Sokongan dan tentangan Ahli Dewan Undangan Negeri (ADUN) Selangor terhadap kepimpinan Tan Sri Abdul Khalid masih belum diterjemahkan lagi dalam bentuk undi dalam dewan. Setakat ini sokongan atau tentangan terhadap beliau hanya disuarakan di luar dewan. Oleh itu, jumlah sebenar yang menyokong dan yang menentang Tan Sri Abdul Khalid dalam kalangan ADUN Selangor masih samar-samar dan tidak jelas. Ini bermakna, belum ada kepastian mutlak mengenai kedudukan dan masa depan Tan Sri Abdul Khalid selaku menteri besar Selangor.

Kini semua perhatian akan tertumpu pula kepada keputusan PAS sama ada untuk memberi sokongan kepada Tan Sri Abdul Khalid atau sebaliknya. Keputusan yang bakal dibuat oleh PAS dalam masa beberapa hari lagi merupakan penentu sebenar hidup mati kedudukan Tan Sri Abdul Khalid selaku menteri besar.

Secara dasarnya, krisis yang berlaku di Selangor sekarang bukanlah berstatus krisis negeri. Ia sekadar krisis dalaman Parti Keadilan Rakyat (PKR), salah sebuah parti politik yang bergabung atas nama Pakatan Rakyat yang diberi peluang oleh rakyat untuk memerintah Selangor sejak 2008. Kebetulan pula, jawatan menteri besar di Selangor disandang oleh Tan Sri Abdul Khalid yang sebelum ini merupakan ahli seumur hidup PKR. Andainya jawatan menteri besar bukan disandang oleh ahli PKR, krisis yang berlaku pasti tidak akan sampai melibatkan kedudukan jawatan nombor satu dalam kerajaan Selangor seperti sekarang.

PKR sebelum ini sudah mencuba untuk menyelesaikan kemelut dalaman yang berlaku dengan beberapa pendekatan tetapi ia masih gagal. Pilihanraya kecil Kajang yang diadakan beberapa bulan lalu juga merupakan salah satu usaha ke arah itu. Bagi saya, pilihanraya kecil Kajang bukan sahaja gagal menyelesaikan kemelut yang berlaku, bahkan ia juga memperlihatkan kegagalan kepimpinan PKR untuk meneropong kilat dalam kilau.

Selanjutnya, PKR telah mencadangkan Datuk Seri Dr. Wan Azizah sebagai calon menteri besar untuk menggantikan Tan Sri Abdul Khalid. Cadangan ini sekali lagi menunjukkan kegagalan kepimpinan PKR untuk meneliti halangan-halangan yang mungkin timbul ekoran mencadangkan Datuk Seri Dr. Wan Azizah untuk menggantikan Tan Sri Abdul Khalid.

Kepimpinan PKR seharusnya memahami iaitu Dr. Wan Azizah bukannya anak jati Selangor. Walaupun dari sudut Perlembagaan Selangor tiada halangan untuk Dr. Wan Azizah untuk memegang jawatan menteri besar, namun demikian ada kemungkinan ia tidak semudah yang disangka untuk Dr. Wan Azizah diperkenankan untuk memegang jawatan berkenaan di Selangor. Dari sudut mengutamakan anak jati sesebuah negeri dalam kepimpinan, Selangor dan Pulau Pinang ada perbezaan yang nyata. Hal ini akan lebih mudah difahami bilamana kita mempunyai sedikit pengetahuan sejarah antara Negeri-negeri Melayu Bersekutu dengan Negeri-negeri Selat.

Sepatutnya sebelum mencadangkan Datuk Seri Dr. Wan Azizah selaku calon menteri besar Selangor, kepimpinan PKR seharusnya mendapat maklumat terlebih dahulu sama ada pencalonan beliau akan mendapat perkenaan atau sebaliknya daripada istana. Sekiranya istana tidak memberi perkenan, calon lain harus dicari terlebih dahulu. Setelah semua halangan dapat diatasi dan calon yang dicadangkan akan direstui, barulah sesuai untuk PKR membuat pengumuman nama calon yang akan menggantikan Tan Sri Abdul Khalid. Apa yang pernah berlaku di Terengganu dan Perlis selepas pilihanraya umum 2008 harus benar-benar dijadikan iktibar.

Seperkara yang mungkin gagal diselami oleh kepimpinan PKR ialah kelebihan yang sedang dimiliki oleh Tan Sri Abdul Khalid. Selain seorang menteri besar, beliau juga merupakan salah seorang ahli dalam Dewan Diraja Selangor. Justeru, beliau mempunyai posisi yang cukup strategik untuk memudahkannya akses kepada pihak istana. Oleh yang demikian, bukanlah sesuatu yang menghairankan bilamana Tan Sri Abdul Khalid berjaya meyakinkan pihak istana mengenai majoriti sokongan yang masih beliau perolehi daripada ADUN Selangor. Hakikatnya pada masa ini masih tiada sokongan secara bertulis yang telah diajukan kepada beliau oleh mana-mana ADUN Selangor.

Dari kaca mata rakyat Selangor pula, rata-rata mereka tiada masalah dengan gaya dan corak kepimpinan tan Sri Abdul Khalid selaku menteri besar. Sejak menerajui Selangor, pelbagai faedah dan manfaat diperolehi oleh orang Selangor. Kebijaksanaan Tan Sri Abdul Khalid dalam mengeksploitasi kelebihan dan kekuatan ekonomi Selangor untuk kemajuan negeri tersebut disenangi rakyat. Sebab itulah sehingga sekarang tiada sebarang bentuk bantahan atau tunjuk perasaan oleh rakyat Selangor terhadap Tan Sri Abdul Khalid selaku menteri besar. Bantahan dan penolakan hanya datang daripada kepimpinan PKR semata-mata. Oleh itu, usaha untuk mendesak Tan Sri Abdul Khalid supaya berundur daripada jawatannya lebih bersifat politik sahaja. Selama ini pun, rakyat Selangor tidak pernah tahu dan tidak pernah diberitahu masalah sebenar yang ditimbulkan oleh Tan Sri Abdul Khalid. Maka itu, seperti yang saya nyatakan, majoriti rakyat Selangor masih menyenangi corak dan gaya pentadbiran Tan Sri Abdul Khalid.

Mungkin bagi Tan Sri Abdul Khalid, memenuhi kehendak rakyat merupakan agenda yang perlu diutamakan daripada memenuhi tuntutan orang politik. Maka itulah beliau disenangi oleh rakyat tetapi kurang disenangi oleh orang politik yang pernah separti dengan beliau.

Secara spontan, krisis kepimpinan PKR Selangor hanya menyerlahkan kelemahan pucuk pimpinan PKR khususnya Datuk Seri Anwar Ibrahim dalam menguruskan hal ehwal parti. Ia sekaligus menyukarkan lagi hasrat untuk mara ke Putrajaya melalui Shah Alam. Bagaimana untuk menawan Putrajaya jika pada masa yang sama Shah Alam pula yang dilanda gempa?

Sekiranya krisis ini tidak ditangani secara berhemah dan dengan bijaksana, peristiwa yang pernah berlaku di Terengganu pada tahun 1961 atau di Perak pada tahun 2009 mungkin akan terjadi pula di Selangor. Hanya kerana jawatan menteri besar, kelak nanti PR hilang sebuah negeri lagi.