Selamat Pengantin Baru Kepada Cikgu Ros

Tengah hari semalam (30 Disember), saya sekeluarga telah menghadiri majlis walimatul urus (majlis perkahwinan) Cikgu Ros (Roszazila binti Rusali). Majlis berkenaan telah berlangsung di dewan besar Masjid Salahuddin Al-Aiyubi, Taman Melati, Kuala Lumpur. Kebetulan lokasi majlis memang berhampiran sangat dengan kediaman saya.

Saya sekeluarga telah tiba di lokasi majlis sekitar jam 2.00 petang. Saya kira, kami sudah lewat, tapi sangkaan saya tidak begitu tepat kerana sewaktu saya tiba pengantin lelaki belum tiba dan sekitar 10 minit selepas itu baru pengantin lelaki tiba.

Sewaktu saya tiba, saya telah disapa mesra oleh En. Rusali, bapa kepada Cikgu Ros. Beliau terus membawa saya ke dalam dewan dan menyuruh kami sekeluarga duduk semeja dengan En. Jalaluddin, pengetua SMPK Setapak. Mulanya saya agak keberatan, tetapi bila nampak kesungguhan beliau, maka akhirnya saya akur juga. En. Mohd Hanafiah, PK1 SMPK Setapak juga semeja dengan kami.

Cikgu Ros merupakan salah seorang guru yang sedang bertugas di SMPK Setapak. Justeru, tidak hairanlah pada pemerhatian (pendengaran) saya, ramai juga warga SMPK Setapak turut sama hadir untuk memeriahkan majlis perkahwinan Cikgu Ros. Sama ada guru mahupun dalam kalangan kakitangan sokongan, kita sama-sama merestui perkahwinan Cikgu Ros. Selain daripada warga SMPK Setapak, tetamu lain juga ramai yang datang.

Kepada Cikgu Ros dan suaminya Mohamad Kharol bin Abdul Mobin, kami berdoa semoga perkahwinan anda berdua akan berkekalan hingga ke syurga. Setinggi-tinggi terima kasih juga saya ucapkan kepada Cikgu Ros sekeluarga kerana sudi mengundang saya dan keluarga ke majlis perkahwinan semalam.

Di bawah ini, saya kongsikan beberapa foto yang sempat diambil dalam majlis perkahwinan semalam.

Ini bukan Cikgu Ros anak Pendekar Mustar tu!

Salam dari Kuantan

Menziarahi Yusiran Ahmad

Petang tadi, saya sekeluarga berkesempatan menziarahi Saudara Yusiran Ahmad di rumahnya di kampung. Rumahnya terletak di Jalan Tebat, Kampung Air Baruk, Jasin, Melaka, iaitu beberapa belas km dari rumah keluarga saya di kampung. Manakala jarak rumahnya dengan bandar Jasin pula hanya dua atau tiga km sahaja. Kami sekeluarga turut ditemani oleh ibu saya.

Sebagaimana yang pernah saya maklumkan menerusi blog ini, kaki kiri Saudara Yusiran telah dipotong kira-kira dua bulan lalu akibat penyakit kencing manis. Setelah keluar dari Hospital Kuala Lumpur (HKL), beliau telah dibawa kembali ke rumah keluarganya di Jasin. Jika sebelum ini Yusiran merupakan seorang yang cacat penglihatan, kini kecatatannya telah bertambah satu lagi iaitu cacat anggota pula.

Sekitar jam 4.55 petang, kami pun tiba di rumahnya. Ketibaan kami telah disambut mesra oleh ibunya serta Yusiran. Selain dari tujuansaya untuk menziarahi Yusiran, tujuan sebenar ibu saya ingin ikut serta adalah untuk bertemu dengan ibu Yusiran yang juga kenalan lamanya. Katanya, mereka berdua sudah hampir 40 tahun tidak bertemu. Jadi, tatkala saya berbual dengan Yusiran, ibu saya pula rancak berborak dengan ibu Yusiran.

Seingat saya, ibu saudara Yusiran iaitu adik perempuan ibunya merupakan antara orang yang telah berperanan sehingga saya dapat masuk ke SKPK Princess Elizabeth iaitu kira-kira 37 tahun yang lalu. Tatkala itu, ibu saudaranya bertugas dengan Jabatan Penerangan Melaka. Kini, ibu saudaranya sudah dua tahun kembali ke rahmatullah. Semoga rohnya sentiasa dalam rahmat Allah sepanjang masa. Alfatihah untuknya.

Ibu Yusiran ada memberitahu saya, beberapa kali Yusiran menyatakan hasratnya untuk kembali semula ke KL. Namun begitu, oleh kerana beliau dan keluarga berpendapat Yusiran masih belum mampu untuk berdikari lagi, maka buat masa ini mereka tidak mengizinkan Yusiran untuk kembali semula ke KL.

Saya amat faham mengapa Yusiran ingin kembali semula ke KL. Yusiran mungkin terasa begitu sunyi tinggal di kampung tenpa rakan-rakannya. Jika saya di tempat beliau, saya juga akan merasai kesyunyian sebagaimana yang sedang beliau rasai.

Oleh itu, pada pendapat saya, elok juga Yusiran terus tinggal bersama-sama keluarganya buat masa ini. Maklumlah keadaannya pun belum sihat sepenuhnya. Dalam keadaannya sebegini tentulah ia akan lebih menyiksakan jika beliau tinggal jauh daripada keluarga sendiri. Maklumlah dalam soal penjagaan diri sendiri, pertolongan rakan dan taulan ada hadnya.

Yusiran juga ada memberitahu saya, beliau sedang berusaha untuk mendapatkan sumbangan kaki palsu. Katanya, kaki palsu berkenaan berharga sekitar RM 6 ribu. Dalam hal ini, beliau amat mengharapkan sumbangan daripada mereka yang prihatin. Demikian Yusiran memberitahu saya.

Dalam ziarah kali ini, saya turut menyampaikan sumbangan bagi pihak Pn. Sariyah Nordin dan rakan-rakannya. Sumbangan berkenaan sepatutnya disampaikan kepada Yusiran semasa mereka mengadakan aktiviti lawatan ke Melaka pada 1 Disember lalu. Namun demikian, atas sebab tertentu, penyampaian sumbangan berkenaan telah ditangguhkan.

Setelah setengah jam, saya sekeluarga pun minta izin untuk pulang. Kepada Yusiran, kami berdoa semoga beliau sentiasa tabah dalam menghadapi apa jua dugaan hidup.

Sementara itu, kepada mereka yang sudi untuk memberikan sumbangan, bolehlah hubungi terus Yusiran Ahmad di talian tangannya 0193419158. Marilah kita mendahului orang lain dalam memberikan bantuan setakat termampu kepada Saudara Yusiran.

Salam dari Melaka.

Pasca Mesyuarat Agung Luar Biasa SBM: Sekadar Pandangan

Sebagaimana yang kita semua maklum, mesyuarat agung luar biasa Pertubuhan Orang Cacat Penglihatan Malaysia (SBM) bagi tahun 2012 telah pun berlangsung di Kuala Lumpur pada 16 Disember lalu. Dalam mesyuarat berkenaan, para ahli yang hadir telah membuat dua keputusan penting, iaitu, meluluskan belanjawan SBM bagi tahun 2013 dan juga menolak draf pindaan perlembagaan SBM yang telah dibentangkan.

Sebenarnya setiap tahun SBM perlu mengadakan mesyuarat agung luar biasanya bagi mendapat kelulusan ahli bagi perbelanjaan untuk tahun berikutnya. Perkara ini selaras dengan Peraturan 12.7 iaitu mengikut perlembagaan SBM yang sedang berkuat kuasa. Antara lain peraturan berkenaan menghendaki supaya perbelanjaan yang melebihi lima ribu ringgit hendaklah mendapat kelulusan daripada mesyuarat agung. Oleh kerana perbelanjaan SBM melibatkan jutaan ringgit saban tahun, maka semestinyalah ia perlu mendapat kelulusan daripada ahli-ahlinya menerusi mesyuarat agung.

Dalam mesyuarat agung luar biasa SBM pada 16 Disember lalu, agenda yang mendapat perhatian daripada bukan sahaja ahli mesyuarat bahkan segenap ahli SBM seluruh negara ialah berkenaan draf pindaan perlembagaan pertubuhan berkenaan. Dalam tulisan saya sebelum ini, saya telah berkongsi sebab-sebab draf pindaan perlembagaan tersebut telah ditolak oleh para ahli. Tulisan saya tersebut telah pun mendapat reaksi daripada beberapa orang pembaca blog ini khususnya menerusi SMS. Sebagaimana yang telah saya tegaskan dalam tulisan berkenaan, ia merupakan pandangan peribadi saya semata-mata. Jadi, para pembaca boleh sama ada bersetuju atau sebaliknya dengan apa yang telah saya kemukakan.

Ada pihak yang berpendapat mesyuarat agung luar biasa baru-baru ini merupakan medan pertama menguji keberkesanan kepimpinan SBM yang baru dilantik pada bulan Jun yang lalu. Maknanya, bilamana draf pindaan perlembagaan telah ditolak ia menunjukkan bahawa para ahli mula menolak barisan kepimpinan yang seda ada. Dengan erti kata lain, barisan kepimpinanSBM yang sedia ada telah gagal dalam ujian pertama mereka. Benarkah begitu?

Bagi saya, penolakan draf pindaan perlembagaan tempoh hari bukanlah bermakna ahli-ahli SBM telah menolak kepimpinan barisan pemimpin yang sedia ada secara total. Apa yang terserlah di sini ialah, para ahli SBM bukan merupakan penyokong tegar mana-mana individu dalam SBM. Maka itulah, pada satu waktu mereka boleh menyokong seseorang individu tetapi pada ketika yang lain pula mereka boleh menolak apa yang dikemukakan oleh individu yang sama. Tegasnya, penerimaan dan penolakan para ahli terhadap sesuatu perkara yang diketengahkan amat bergantung kepada kebijaksanaan seseorang individu dalam mengendalikan sesuatu isu yang sedang berbangkit dan tidak hanya semata-mata kepada siapa individu yang sedang mengendalikan isu berkenaan.

Saya tidak menafikan bahawa ekoran daripada penolakan ahli terhadap draf pindaan perlembagaan yang telah dikemukakan, sedikit sebanyak reputasi Majlis Presiden (MP) turut sama tercalar. Namun demikian, ia bukanlah serius sangat. Oleh kerana para ahli bukan menolak barisan kepimpinan yang sedia ada secara total dan penolakan mereka amat berpaksikan kepada kandungan draf perlembagaan semata-mata, maka langkah pemulihan yang sepatutnya diambil segera ialah dengan melakukan pembetulan pada kandungan draf berkenaan. Pembetulan yang seharusnya dilakukan pula sepatutnya hendaklah selaras dengan aspirasi majoriti para ahli sendiri. Mana-mana peraturan, frasa, lausa atau perkataan yang ingin dipinda hendaklah merupakan refleksi dan kehendak majoriti ahli atau majoriti cawangan. Kalau pindaan satu-satu peraturan itu sekadar memenuhi kemahuan satu atau dua cawangan sahaja, maka ia tidak memadai kerana SBM kini mempunyai 12 cawangan kesemuanya.

Jika sekiranya jawatankuasa teknikal yang menguruskan draf pindaan berkenaan sebelu ini dirasakan kurang berkesan, kurang tanggungjawab dan lebih banyak berkokok di luar daripada buat kerja, maka gantikan dengan jawatankuasa yang baru. Pihak MP harus memastikan bahawa AJK teknikal yang berkaitan berwibawa, bertanggugjawab, tidak hanya pandai berkokok di luar mesyuarat peringkat jawatankuasa, tidak bersikap “bila rumah sudah siap baru pahat berbunyi” serta bersedia memberikan kerjasama bila diperlukan.

Selain itu, apabila draf berkenaan telah dimurnikan di peringka jawatankuasa yang berkaitan dan sebelum ia diketengahkan dalam mesyuarat agung luar biasa yang berikutnya untuk pertimbangan para ahli, saya rasa elok juga draf berkenaan dikongsikan dengan para ahli lain yang difikirkan boleh memberi sumbangan, pendapat serta kritikan berguna untuk pemantapan. Saya cadangkan antara ahli-ahli yang harus diberikan draf berkenaan di peringkat ini ialah mereka yang banyak bersuara dalam mesyuarat agung luar biasa baru-baru ini. Saya yakin, jika sekiranya golongan yang lantang bersuara dalam mesyuarat agung luar biasa baru-baru ini diberi peluang untuk mengenengahkan kritikan mereka di peringkat pramesyuarat, maka mesyuarat agung luar biasa nanti akan berjalan dengan lebih harmoni, lebih aman dan mungkin juga akan cepat habisnya.

Seperkara lagi, amat mustahak sekali bagi setiap ahli mesyuarat dibekalkan dengan dokumen yang sahih sama ada yang berbentuk cetakan tulisan biasa (prin copy) mahupun yang berbentuk cetakan Braille (braille copy). Kandungan Kedua-dua bentuk cetakan berkenaan semestilah sama dan jangan wujud perbezaan kandungan teks antara kedua-duanya walaupun sebesar zarrah. Kita semua harus faham, sama ada ahli yang menggunakan teks cetakan tulisan biasa mahupun yang menggunakan teks cetakan Braille, peranan mereka sama sahaja iaitu untuk mempertimbang dan seterusnya sama ada menerima ataupun menolak draf pindaan yang dikemukakan.

Apa yang berlaku baru-baru ini, kewujudanperbezaan dokumen mesyuarat antara cetakan tulisan biasa dengan cetakan Braille mungkin ia disebabkan kecuaian kakitangan yang menguruskannya dan juga mungkin kerana tiadanya pemantauan berkesan daripada MP. Rungutan ahli terhadap kesalahan pada dokumen cetakan Braille ada rasionalnya dan perlu diberi perhatian supaya kesilapan yang sama tidak berulang pada masa akan datang.

Selain itu, pada masa yang sama semua ahli MP juga harus membuat persediaan yang rapi dan bersedia untuk memberikan hujah terbaik terutamanya dalam mempertahankan apa sahaja yang dibentangkan oleh MP kepada ahli seperti draf pindaan perlembagaan. Dalam hal ini, pujian harus dizahirkan kepada En. Hashim Ishak (SBM Mlaka) yang begitu komited dan konsisten dalam mempertahankan apa yang dibentangkan oleh MP. Saya mula menyedari sikap komited dan kosisten En. Hashim seperti ini sejak mesyuarat agug luar biasa (EGM) yang telah berlangsung pada 18 Disember 2011 yang lalu.

Dalam hal yang sama, adalah amat malang jika ada antara ahli MP yang membiarkan pengerusi mesyuarat sahaja yang mempertahankan apa yang dibentangkan atas nama MP. Sepatutnya seluruh barisan kepimpinan yang menganggotai MP telah bersiap sedia serapinya bagi melontarkan hujahan bernas dalam mempertahankan usul yang dikemukakan atas nama MP. Barulah terserlah kesepaduan dalam kalangan ahli MP.

Sekali lagi saya ingin tegaskan, penolakan draf pindaan perlembagaan SBM baru-baru ini bukanlah isyarat bahawa barisan kepimpinan yang sedia ada ditolak secara keseluruhannya. Namun demikian, jika barisan kepimpinan yang ada patah semangat, gagal membaiki apa yang silap, tidak bersatu padu,tiada komitmen yang jitu, maka dalam pemilihan yang berikutnya anda pasti akan ditolak oleh majoriti ahli.

Oleh yang demikian, khususnya epada ahli MP, anda semua jangan berputus asa. Ia merupakan asam garam dalam kehidupan berpersatuan. Anda selaku ahli MP harus membuktikan bahawa slogan “SBM Era Baru” bukan sekadar slogan semata-mata. Semangat serta sifat juang yang jitu juga harus sama-sama masuk ke era yang baru.

Saya sekadar melontarkan padangan. Jika difikirkan baik dan bermanfaat, laksanakanlah pandangan saya yang tak seberapa ini. Jika difikirkan kurang baik atau tak bernas atau tidak berguna, kesampingkan sahaja.

Sekitar Mesyuarat Agung Luar Biasa SBM Pusat

Semalam (16 Disember), telah berlangsung Mesyuarat Agung Luar Biasa (EGM) Pertubuhan Orang Cacat Penglihatan Malaysia (SBM) peringkat pusat. Mesyuarat telah berlangsung di Hotel City Villa di Kuala Lumpur. Dua objektif penting mesyuarat ialah untuk meluluskan belanjawan bagi tahun 2013. Manakala satu lagi ialah bagi tujuan mendapatkan kelulusan draf pindaan perlembagaan SBM. Perjalanan mesyuarat kali ini juga turut disiarkan secara langsung menerusi internet. Jadi para ahli yang tidak berkesempetan hadir masih boleh mengikuti perjalanan mesyuarat dari jauh.

Sebagaimana sepatutnya, mesyuarat telah dipengerusikan oleh Tuan Haji Nazari Osman selaku presiden SBM. Beliau turut dibantu oleh En. Rosyam Sidik selaku Setiausaha Agung SBM. Manakala jumlah ahli yang hadir pula sekitar seratus lebih orang. Sebagaimana biasa, jumlah kehadirannya tentulah tidak seramai kehadiran dalam mesyuarat agung dwitahunan sepertimana yang telah berlangsung di Johor Baru pada bulan Jun yang lalu.

Tatkala mesyuarat membincangkan mengenai cadangan belanjawan bagi tahun 2013, rasanya ia telah berjalan dengan tenang. Kalau pun ada pertanaan daripada para ahli, ia lebih merupakan pertanyaan biasa dan adakalanya sekadar inginkan penjelasan lebih terperinci semata-mata.

Tatkala mesyuarat sedang membincangkan mengenai cadangan belanjawan, salah seorang ahli yang sama-sama kita kenali naik minyak sedikit. Mungkin berang kerana tidak dapat peluang untuk bercakap lanjut, beliau telah melontar botol mineral minumannya. Yang lucunya, selepas botol tersebut dilontarkan, beliau mencari semula botol berkenaan dengan alasan dalam botol berkenaan masih ada baki air yang belum habis diminum. Lain kali habiskan dulu airnya, baru ringan untuk dilontar! Sabar Mad!!!

Sekitar jam 11.30 pagi, agenda mengenai cadangan belanjawan tahun 2013 selesai dan selamat diluluskan oleh ahli. Bagi sebuah organisasi yang agak besar, maka tidak hairanlah bilamana perbelanjaan yang diluluskan berjuta RM jumlahnya.

Setelah berehat beberapa minit, mesyuarat beralih pula kepada perbincangan mengenai draf pindaan perlembagaan SBM. Draf ini telah dibentangkan oleh Tuan Haji Nazari sendiri bagi pihak Majlis Presiden (MP). Secara peribadi, tujuan kehadiran saya pun adalah untuk memberi perhatian kepada perbincangan draf pindaan berkenaan. Seingat saya, kali akhir SBM telah meminda perlembagaannya ialah pada tahun 1994 lalu.

Bagi saya, perbincangan mengenai draf pindaan perlembagaan inilah yang telah menghidupkan mesyuarat kali ini. Adakalanya suasana perbincangan bertukar kepada perdebatan hangat tetapi secara keseluruhannya ia terkawal dan dapat dikawal oleh pengerusi mesyuarat. Pun begitu, sekali-sekala terdengar juga nada suara pengerusi seakan berada di bawah tekanan dalam mengendalikan kepelbagaian kerenah ahli yang membahaskan draf pindaan perlembagaan tersebut.

Antara perkara serius yang mendapat bantahan ahli ialah apabila wujudnya perbezaan kandungan draf pindaan antara draf versi bertulisan biasa (print copy) dengan versi yang bertulisan Braille. Sekiranya kedua-dua versi tersebut diambil dari fail yang sama, maka tidakmungkin wujud perbezaan sebagaimana yang telah terjadi. Siapalah yang akan kena bambu esok lusa!

Antara ahli yang turut mengambil bahagian secara aktif dalam perdebatan berkenaan termasuklah En. Mohd Amin (bekas presiden), En. Mohd Fairuz, En. Wong Yoon Loong, En. Jaafar Md Isa, En. Mohd Rosmadi Ibrahim, En. Mohd Ali Ahmad, En. Baharuddin Md Zain dan lain-lainnya.

Sekitar jam 3.45 petang iaitu setelah semua ahli yang ingin bercakap mendapat peluang masing-masing, maka tibalah masanya untuk menjalankan undian mengenai draf pindaan perlembagaan berkenaan. Pengerusi mesyuarat memaklumkan terdapat 105 ahli yang layak mengundi. Apabila saya mendengar angka tersebut, maka saya segera mencongak perkiraan. Selaras dengan peraturan 15, mana-mana bahagian perlembagaan SBM hanya boleh dipinda apabila mendapat sokongan 2/3 daripada jumlah ahli yang layak mengundi. Ini bermakna, dalam pengundian kali ini draf pindaan ini hanya akan lulus jika memperoleh sekurang-kurangnya 70 undi ahli.

Proses pengundian kali ini berjalan dengan aman. Ia dijalankan dengan cara mengangkat tangan sahaja. Saya sedikit hairan kerana pengundian sepenting ini tidak dilakukan sebagaimana biasa iaitu menerusi kertas undi. Walau bagaimanapun, undian secara mengangkat tangan masih sah. Akhirnya pengerusi mesyuarat mengumumkan iaitu jumlah ahli yang menyokong draf cadangan pindaan tersebut ialah seramai 42 orang. Manakala jumlah undi yang menentang pula adalah seramai 52 orang. Ini bermakna jumlah ahli yang mengambil bahagian dalam proses pengundian kali ini hanyalah seramai 94 orang sahaja. Ini juga bermakna, cadangan pindaan perlembagaan ini bukan sahaja gagal memperoleh undi 2/3, bahkan jumlah yang menentang lebih ramai daripada jumlah yang menyokong.

Ahli mesyuarat telah membuat keputusan. Jadi kita semua harus akur dengan apa yang telah diputuskan oleh mesyuarat. Lagi pun ia selaras dengan Peraturan 8.1 Perlembagaan SBM yang menyatakan bahawa ahli-ahli dalam mesyuarat agung merupakan kuasa tertinggi dalam SBM.

Di sini, saya ingin berkongsi beberapa sebab mengapa draf pindaan perlembagaan SBM sebagaimana yang telah dibentangkan dalam mesyuarat agung luar biasa semalam tidak mendapat kelulusan daripada ahli. Sayugia saya tegaskan bahawa ia hanya pendapat peribadi saya semata-mata. Mungkin orang lain mempunyai pendapat dan pandangan masing-masing mengenai hal tersebut.

Sebab yang paling utama ialah apabila wujudnya perbezaan kandungan draf pindaan di antara versi yang bertulisan cetak biasa dengan versi yang bertulisan Braille. Sebagaimana yang telah saya nyatakan, hal sebegini tidak sepatutnya berlaku. Rasa tidak puas hati daripada ahli semakin membuak apabila pengerusi mesyuarat menegaskan bahawa versi draf pindaan cetakan biasa(print copy) yang ada di tangan beliau adalah yang betul. Ini bermakna versi draf pindaan bertulisan Braille merupakan dokumen yang salah. Dalam hal ini, pengerusi mesyuarat mungkin terlupa bahawa yang akan meluluskan draf pindaan ini bukan beliau seorang tetapi semua ahli yang hadir. Oleh itu, semua ahli yang hadir juga berhak (dan sepatutnya) dibekalkan dengan dokumen yang betul. Oleh kerana saya juga duduk di bawah (bukan di atas pentas) jadi saya dapat mendengar keluhan mereka yang mungkin tidak dapat didengar oleh pengerusi mesyuarat.

Sebab seterusnya ialah bilamana wujud ketidakselarasan antara beberapa peraturan mengenai cawangan dengan peraturan yang berkaitan dengan pusat. Kewujudan ketidakselarasan sebegini menunjukkan bahawa draf pindaan ini masih belum mantap lagi dan justeru ia masih belum sesuai untuk diketengahkan bagi pertimbangan para ahli. Bagi saya, dalam mesyuarat agung luar biasa semalam, bentuk pembetulan yang sesuai untuk dipertimbangkan oleh para ahli ialah seperti perbezaan angka, contohnya RM 5 ribu kepada RM 10 ribu, kesalahan ejaan atau pembetulan pada frasa kecil. Jika wujud ketidakselarasan dalam bentuk percanggahan peraturan, maka ia tidak sesuai untuk dipertimbangkan dalam mesyuarat semalam kerana ia bakal melibatkan perbahasan yang panjang dan ia akan memakan masa yang banyak. Bagi ahli yang tidak begitu mahir dengan perlembagaan, ia pasti mengundang kebosanan yang turut sama mempengaruhi tindakan mereka untuk menolak draf pindaan berkenaan.

Sebab berikutnya ialah para ahli kurang berpuas hati dengan cara yang digunakan oleh pengerusi mesyuarat dalam menentukan satu-satu cadangan pindaan peraturan telah benar-benar mendapat persetujuan lebih 2/3 daripada ahli. Kesahihan 2/3 prsetujuan ahli yang hanya didasarkan kepada kekuatan suara amat diragui. Jumlah suara yang kedengaran mungkin boleh dikatakan majoriti tetapi kelebihan undi 2/3 berdasarkan kekuatan suara semata-mata amat subjektif. Ini juga merupakan antara keluhan para ahli yang duduk di bawah yang mungkin tidak dapat didengar oleh pengerusi mesyuarat tetapi saya telah mendengarnya. Kaedah pengundian melalui kertas undi atau setidak-tidaknya secara mengangkat tangan bagi setiap peraturan yang hendak dipinda merupakan kaedah yang paling telus, tulus dan tiada sesiapa pun yang akan meraguinya. Jika ia telah dilakukan untuk Peraturan 8.2, mengapa tidak pada cadangan pindaan peraturan-peraturan yang lain!

Sebab seterusnya ialah keengganan pengerusi mesyuarat untuk akur kepada permintaan beberapa orang ahli supaya cadangan pindaan perlembagaan ditangguhkan ekoran daripada beberapa kelemahan yang ada. Antara ahli mesyuarat yang telah mengutarakan pandangan sedemikian termasuklah En. Mohd Amin, En. Faruz, En. Daud Amin dan juga En. Jaafar Md Isa. Bagi pengerusi mesyuarat, cadangan pindaan yang dikemukakan harus diteruskan untuk kelulusan kerana katanya supaya SBM tidak lagi terlepas beberapa peluang pada masa akan datang sebagaimana yang pernah berlaku sebelumnmya. Selain itu, pengerusi mesyuarat juga menegaskan bahawa penganjuran satu-satu mesyuarat yang besar sebegini memakan belanja yang banyak. Justeru katanya lagi, jika cadangan pindaan ini ditangguhkan untuk dibawa ke mesyuarat selanjutnya maka akan berlaku pembaziran. Manakala bagi ahli yang memohon supaya cadangan pindaan tersebut ditangguhkan lebih melihat kepada aspek draf pindaan itu sendiri. Bagi mereka, jika ia melibatkan kepentingan SBM maka penganjuran mesyuarat luar biasa yang seterusnya sama sekali tidak boleh dilihat sebagai membazir. Saya mendengar semuanya ini kerana saya berada di bawah bersama-sama ahli yang lain.

Sebab selanjutnya ialah apabila pihak Majlis Presiden (MP) menerusi wakilnya gagal menjawab soalan yang diutarakan oleh En. Fairuz secara meyakinkan. En. Fairuz bertanya kesan yang bakal ditanggung oleh SBM jika ada ahli yang akan memanjangkan rasa tidak puas hati mereka ini kepada pihak Pendaftar Pertubuhan (ROS) dengan sokongan fakta dan bukti yang ada. Jawapan yang dikemukakan tak ubah bagai enau melepaskan pucuknya sahaja. Ini tentunya telah mempengaruhi pandangan para ahli yang lain mengenai draf pindaan perlembagaan berkenaan.

Sayugia juga saya tegaskan di sini, tujuan saya mengemukakan beberapa sebab mengenai kegagalan dalam mendapatkan kelulusan draf pindaan perlembagaan SBM semalam bukanlah untuk menyalahkan kepada mana-mana pihak. Ia merupakan muhasabah bersama supaya kesilapan sebegini tidak berulang. Jika kita redha dan berfikiran positif terhadap apa yang berlaku semalam, insha-Allah manisnya akan dapat kita sama-sama kecapi suatu hari nanti.

Bagi saya, walaupun majoriti ahli semalam telah menolak draf pindaan perlembagaan yang dikemukakan, ia tidak bermakna mereka telah menolak kepimpinan barisan pemimpin SBM yang sedia ada. Jika semalam mereka menolak, tetapi apabila draf pindaan dimrnikan semula dan kesilapan yang ada tidak berulang, saya penuh yakin pada masa akan datang para ahli akan memberi pertimbangan yang lebih positif terhadap draf yang akan dikemukakan semula. Jika para ahli benar-benar menolak kepimpinan barisan pemimpin yang sedia ada, sudah tentulah cadangan belanjawan 2013 turut sama mereka tolak. Oleh itu, mana-mana ahli MP tidak sepatutnya patah semangat dan berputus asa. Cabaran sebegini adalah perkara biasa dalam memimpin mana-mana organisasi.

Sukan Paralimpiad Di Kuantan: Pertandingan Goal-Ball Terengganu - Negeri Sembilan

Siang tadi, saya berkesempatan menyaksikan (mendengar) pertandingan goal-ball antara pasukan Terengganu melawan Negeri Sembilan. Ia bersempena dengan kejohanan Paralimpiad yang sedang rancak berlangsung di Kuantan. Venue untuk pertandingan goal-ball ialah di Universiti Islam Antarabangsa Malaysia Cawangan Kuantan. Kebetulan pula, venue ini tidak berapa jauh dari rumah kami. Selain saya sekeluarga, kami turut disertai oleh beberapa orang anggota keluarga kami lain yang sememangnya bermastautin di Kuantan.

Setakat yang saya maklum, selain goal-ball, terdapat beberapa jenis sukan lain yang turut dipertandingkan. Setiap jenis sukan pula dipertandingkan di venue yang berbeza pula. Selain itu, setakat yang saya maklum juga, para peserta sukan juga tinggal di tempat yang berbeza mengikut jenis sukan yang mereka sertai. Misalnya, para peserta yang terlibat dengan goal-ball tinggal di Kolej Islam Pahang Sultan Ahmad Shah (KIPSAS).

Sewaktu saya tiba di lokasi pertandingan iaitu sekitar jam 4.55 petang, pertandingan yang melibatkan pasukan dari Terengganu menentang pasukan Negeri Sembilan baru sahaja hendak bermula.

Perlawanan kali ini diadili oleh Cikgu Chin Yee Tee. Beliau juga merupakan antara bekas guru saya. Beliau pernah mengajar saya bahasa Inggeris sewaktu saya menuntut di sekolah rendah.

Dalam bidang sukan goal-ball pula, beliau sememangnya mempunyai pengalaman yang cukup luas. Kemahiran beliau dalam bidang kepengadilan untuk sukan goal-ball turut diiktiraf di peringkat antarabangsa. Selain Cikgu Chin, antara pengadil lain yang turut saya temui di lokasi pertandingan termasuklah Cikgu Nasrul dan juga En. Jahier ahussein.

Permainan ini memerlukan kemahiran melontar bola yang baik. Selain itu, ia juga turut memerlukan strategi pertahanan yang baik juga supaya bola yang dilontar lawan tidak melepasi garisan yang akan memberikan goal kepada pihak lawan.

Permainan goal-ball merupakan antara jenis sukan yang mendapat sambutan hangat di peringkat antarabangsa. Justeru, ramai juga pemain negara kita yang berpeluang bermain di peringkat antarabangsa dalam beberapa kejohanan. Lokasi pertandingan pula berbeza-beza. Ada yang berpeluang bermain hingga ke Asia timur dan juga Eropah.

Dalam apa-apa jua kejohanan sukan yang melibatkan mereka yang cacat penglihatan, satu keunikan yang ketara ialah di mana para penontonnya hendaklah berada dalam situasi senyap. Kalau begitu suka sekalipun, mereka tidak boleh membuat bising. Almaklumlah, para pemainnya akan bergantung sepenuhnya kepada deria pendengaran masing-masing. Oleh itu, jika berlaku kebisingan, ia pasti akan mengganggu kosontrasi para pemain yang terlibat. Justeru, dalam pertandingan goal-ball seperti ini, kita sering mendengar pengadil akan berkata: “quiet please!”

Secara peribadi, saya pernah bermain permainan goal-ball iaitu sewaktu ia mula diperkenalkan di negara ini sekitar dua dekad lalu. Namun begitu, keterlibatan saya hanyalah sekadar untuk mengeluarkan peluh sahaja.Selain itu, saya juga pernah memainkan permainan tersebut di sekolah iaitu ketika sambutan Hari guru peringkat sekolah. Tujuan saya bermain ketika itu hanyalah sekadar untuk memeriahkan sambutan sahaja dan juga untuk mengambil hati anak-anak murid saya sahaja. Demikianlah.

Keputusan pertandingan kali ini ialah pasukan Negeri Sembilan telah membelasah Terengganu dengan 13 – 3. Hai, teruk nampaknya Terengganu kena belasah kali ini.

Salam dari Kuantan.

Sekitar Sungai Melaka

Sungai Melaka merupakan antara sungai yang banyak memendam kisah sejarah silam bangsa Melayu.Sungai ini juga turut merendam pelbagai cerita dan kisah pahit duka bangsa Melayu dari zaman ke zaman.Agaknya, pada hari ini, di sekitar muara sungai ini, mungkin masih boleh didapati pelbagai tinggalan barangan lama seperti duit shiling, barangan tembikar dan sebagainya jika kita rajin menggali dan mencarinya.

Pada era prakesultanan Melaka, di kiri kanan sungai ini hanya merupakan perkampungan nelayan dan penempatan orang laut sahaja.Mungkin mereka pun tidak pernah terfikir bahawa suatu hari nanti kawasan perkampungan mereka akan berubah menjadi pusat kegemilangan sebuah kesultanan terkenal khususnya di alam nusantara.Tatkala kerajaan Srivijaya di kemuncaknya, sungai Melaka terus sepi dan aman daripada hirok-pikok politik dewasa itu.

Konon kisahnya, pada akhir kurun ke-14, seorang anak raja dari Palembang, Sumatera, yang sedang melarikan diri daripada buruan Majapahit dan Siam, telah singgah di sekitar muara Sungai Melaka. Mungkin pada asalnya, tujuan singgahan itu ialah sekadar untuk berehat dan melepaskan penat lelah semata-mata.Maklumlah, sudah penat berlarilah agaknya.Walau bagaimanapun, sedang anak raja berkenaan berehat, tiba-tiba satu peristiwa aneh berlaku di hadapan matanya.Anjing pemburuannya telah ditendang oleh seekor pelanduk putih dan dek kerana kuatnya tendangan pelanduk berkenaan mengakibatkan anjing tersebut tercampak ke dalam sungai. Di sungai mana lagi anjing berkenaan telah tercampak kalau tidak di sungai Melaka!Agaknyalah, di manakah lokasi yang tepat peristiwa aneh berkenaan telah berlaku?

Berdasarkan peristiwa aneh tersebutlah maka konon khabarnya anak raja berkenaan tidak mahu lagi berpindah ke tempat lain. Pada firasadnya, jika binatang di tempat ini sudah pun cukup kuat, apatah lagi dengan orangnya!

Pada masa yang sama, tempat itu pun dinamai baginda sebagai “Melaka” iaitu sempena nama pokok di mana baginda duduk berehat. Maka kekallah nama tempat itu sebagai “Melaka” hinggalah ke hari ini. Agaknya berapakah jumlah tempat di negara kita yang dinamakan berasaskan nama pokok?

Maka sejak itulah anak raja berkenaan telah karar di Melaka.Baginda mula membina istana dan kubu.Bukit Melaka yang berdekatan telah dijadikannya sebagai pusat pentadbirannya.

Mungkin pada ketika itu, keputusan anak raja berkenaan untuk terus menetap di Melaka adalah berdasarkan peristiwa aneh tersebut.Maklumlah pada ketika itu kepercayaan sedemikian memang menebal dalam masyarakat ketika itu. Kepercayaan sedemikian pada masa ini dalam masyarakat kita pun apa kurangnya! Mungkin baginda tidak terfikir dari segi lokasi Melaka yang strategik untuk tujuan perdagangan?

Dari sejak itu, maka sekitar sungai Melaka mula berubah dengan drastiknya. Dari sebuah petempatan nelayan dan orang laut, ia mula berukar kepada sebuah kawasan komersial yang kian sibuk. Jumlah penduduknya juga semakin bertambah dengan pesatnya.Faktor ini telah mempercepatkan lagi perkembangan sekitar sungai Melaka.

Perkembangan pesat sekitar sungai Melaka khasnya dalam sektor perdagangan telah membolehkan Melaka muncul sebagai kuasa ekonomi yang terunggul di rantau sebelah sini pada pertengahan kurun ke-15.Catatan China, catatan Portugis dan juga catatan dalam Sejarah Melayu dapat memberi maklumat yang jelas tentang peranan serta kepentingan Melaka khususnya dalam sektor ekonomi.Adalah dikhabarkan bahawa terdapat 84 bahasa yang dituturkan di sekitar Melaka pada ketika itu.Ini membutikan bahawa ketika itu penduduk Melaka terdiri daripada pelbagai etnik dari seluruh ceruk rantau dunia. Kebanyakan penduduk Melaka ketika itu merupakan ahli perniagaan skala bsar khasnya dari India, China dan tanah Arab Mereka telah berhimpun di sekiar sungai Melaka atas tujuan yang sama iaitu menjalankan aktiviti perdagangan.

Selain daripada perdagangan, sungai Melaka juga turut menjadi saksi bagaimana agama Islam mula berkembang menyinari hati sanubari para penduduknya. Para pedagang Islam khususnya yang datang dari Arab, India dan China yang telah menjalankan aktiviti perdagangan mereka di sekitar Sungai Melaka, turut sama berperanan selaku pendakwah dan menyebarkan ajaran agama berkenaan kepada penduduk Melaka dan pedagang lain yang masih belum Islam ketika itu.Dari sinilah bermulanya peranan Melaka sebagai penyebar agama Islam di rantau sebelah sini.

Pada zaman pemerintahan Sultan Alauddin Riayat Shah, sungai ini juga pernah menjadi saksi bagaimana baginda membanteras pencuri.Adalah diceriterakan orang, pada zaman baginda pencuri terlalu banyak sehingga sukar dikawal. Maka pada suatu malam, baginda dengan ditemani 2 pengawal lain telah keluar untuk melihat sendiri keadaan negeri Melaka. Tatkala itulah baginda dan kedua-dua pengawalnya terserempak dengan lima orang pencuri. Lalu baginda pun mengejarnya dan akhirnya berjaya membunuh 3 orang daripada mereka.Dua orang pencuri lagi terselamat dengan terjun ke dalam sungai Melaka dan berjaya berenang ke tebing seberang.Barangan curian yang sedang mereka usung juga dapat diselamatkan.Demikianlah gagahnya dan beraninya baginda.Inilah dikatakan raja berjiwa rakyat.Ada lagi ke raja semacam baginda pada zaman ini?

Di akhir era kesultanan Melayu Melaka, sungai ini juga turut menjadi saksi bagaimana kuncu-kuncu dan golongan pengampu para pembesar negeri suka makan suap dengan menekan para pedagang lain. Golongan berkenaan akan pergi ke premis pedagang terpilih dan akan merentangkan tali tanda premis mereka disita. Sebagai jalan untuk melepaskan premis masing-masing daripada disita, maka para pedagang berkenaan tiada jalan lain selain daripada memberi suapan kepada kuncu-kuncu yang tidak bertanggungjawab tersebut. Demikianlah yang terjadi pada zaman itu. Adakah hal yang serupa juga turut sama berlaku pada zaman ini?

Selain itu, sungai Melaka juga turut menjadi saksi pertempuran yang berlaku antara pahlawan-pahlawan Melaka dengan tentera Portugis di bawah pimpinan Alfonso D’albuquerque dalam tahun 1511.Kekalahan orang Melaka mula terasa apabila tentera Portugis berjaya menguasai jambatan yang menghubungkan kedua-dua tebing sungai berkenaan.Ini menyebabkan kekuatan orang Melaka menjadi lumpuh dan akhirnya Melaka jatuh ke tangan Portugis.Sultan Mahmud Shah dan para pengikutnya terpaksa berundur ke Muar dan kemudian trus ke pulau Bintan.

Walaupun tampuk pentadbiran Melaka sudah dikuasai Portugis, tetapi peranan sungai Melaka tetap tidak berubah.Fungsinya sebagai nadi kepada aktiviti ekonomi dan perdagangan di Melaka terus berjalan seperti sediakala.

Bezanya setelah kehadiran Portugis, sekitar sungai Melaka tidak lagi merupakan sungai emas kepada para pedagang Islam. Mereka terpaksa berkelana pula ke tempat lain terutamanya ke Johor dan Acheh sebagai ganti kepada Melaka. Demikianlah nasib yang sering menimpa satu-satu tamadun, ada masanya ia di atas dan ada ketikanya ia di bawah pula. Tamadun bangsa Melayu masa kini berada di atas atau di bawah?

Semasa era pentadbiran Portugis, sungai Melaka turut menjadi saksi kepada perang Tiga Segi yang berlaku antara Johor, Portugis di Melakadan juga Acheh.Peperangan yang berlaku sekitar seabad ini telah menambah gelora kepada Selat Melaka.Namun egitu, peranan sungai Melaka sebagai nadi kepada kegiatan ekonomi dan perdagangan masih belum tergugat.

Apabila Belanda menguasai Melaka pada tahun 1641, fungsi sungai Melaka mula tergugat.Dasar Belanda yang lebih mengutamakan Batavia (Betawi) mula mengabaikan penjagaan terhadap muara sungai Melaka.Kesannya, pelabuhan Melaka mula cetek dan ini telah memberi kesan jangka panjang kepada aktiviti perdagangan di Melaka.

Selain itu, Belanda juga turut menggalakkan para pedagang dan kapal-kapal dagang supaya singgah di Batavia dan bukan di Melaka, turut memberi kesan kepada kegemilangan pelabuhan Melaka.Akhirnya, fungsi pelabuhan Melaka sebagai pelabuhan entreport selama ini telah berubah kepada hanya sebagai sebuah pelabuhan pembekal semata-mata. Demikianla nasib yang menimpa pelabuhan Melaka yang turut sama disaksikan oleh sungai Melaka.

Tatkala negara kita hampir mencapai kemerdekaan, sekali lagi sungai Melaka menjadi saksi kepada kepulangan rombongan kemerdekaan dari London yang diketuai oleh Tunku Abdul Rahman Putra Alhaj.Di Dataran Pahlawan yang berhampiran dengan sungai Melaka, Tunku Abdul Rahman telah membuat pengisytiharaan mengenai tarikh kemerdekaan bagi Persekutuan Tanah Melayu sebagaimana yang telah diputuskan dalam rundingan di London sebelumnya.

Hari ini, sungai Melaka masih punya erti kepada negeri Melaka.Berbekalkan tinggalan khazanah sejarah silam yang kaya, sungai Melaka telah dimajukan pula untuk sektor pelancongan.Kalau dahulu banyak perahu dagang berulang-alik di sungai ini untuk tujuan perdagangan, hari ini pula banyak bot penumpang yang berulang-alik membawa pelancong dari pelbagai bangsa dan negara menyusuri sungai Melaka.Adayang sekadar menikmati keindahan panorama sekitar pesisir sungai.Bagi yang punya pengetahuan sejarah Melaka pula, mungkin turut menyusuri sejarah silam negeri ini tatkala bot yang dinaiki meluncur di menyusur tebingannya.

Dalam konteks ini, rasanya tidak keterlaluan jika pujian dizahirkan untuk Ketua Menteri Melaka sekarang, YAB Datuk Seri Mohd Ali Rostam.Beliau merupakan orang yang bertanggungjawab mengubah persekitaran sungai Melaka daripada lesu dan bisu kepada sebuah kawasan yang kembali sibuk dan berupaya menjana ekonomi negeri.

Sesungguhnya, di bawah aliran sungai Melaka, terpendam pelbagai kisah sejarah bangsa Melayu dari zaman ke zaman.Sungai ini pernah menjadi saksi kepada keagungan serta bangun dan jatuhnya sebuah empayar Melayu suatu ketika dahulu. Walaupun kita tidak harus menoleh ke belakang lagi, tetapi sungai ini berupaya untuk memberitahu kita bagaimana untuk melihat masa depan bangsa dengan lebih sempurna.

Maklumat Tambahan:

1. Terdapat beberapa perbezaan mengenai nama anak raja yang telah membuka Melaka pada akhir abad ke-14. Ada yang mengatakan nama baginda ialah Parameswara. Ada pula yang mencatatnya sebagai Permaisura. Manakala orang Portugis pula mencatatnya sebagai Xaqendar Sha.
2. Sebelum munculnya nama Melaka, kawasan sekitar muara sungai berkenaan dikatakan dikenali sebagai Kuala Sungai Bertam
3. Sultan Alauddin Riayat Sah dikatakan telah memerintah Melaka antara tahun 1477 – 1488.