Temasya Sukan SMA Hirak

Pada 28 Februari (Ahad), saya dan isteri telah berkesempatan untuk hadir ke temasya sukan tahunan SMA Hirak. Temasya kali ini telah berlangsung di stadium UITM, Shah Alam. Walaupun ini merupakan tahun ketiga Luqman bersekolah di SMA Hirak, tetapi ini kali pertama saya dan isteri berkesempatan untuk menghadiri temasya sukan sekolahnya.

Walaupun acara sukan bermula seawal jam 8.30 pagi, hanya jam 11.45 pagi baru kami berdua tiba di lokasi temasya sukan. Kelewatan kami disebabkan terpaksa menyelesaikan beberapa urusan sebelumnya.

(Untuk menonton sedutan suasana temasya berkenaan, sila klik pada
Suasana 1
Suasana 2
Suasana 3)



Pada pengamatan saya, meriah juga temasya sukan SMA Hirak. Ia bertambah meriah dengan gelagat murid-muridnya yang pelbagai. Oleh kerana bilangan muridnya yang tidak ramai, maka terdapat 3 rumah sukan sahaja, iaitu Zarqa’ (biru), Hamra’ (merah) dan Hadhra’ (hijau). Selain daripada hadiah untuk pemenang dalam pelbagai acara, satu keunikan yang terdapat dalam temasya ini ialah anugerah khas. Antara anugerah khasnya ialah rumah sukan yang paling banyak menggunakan bahasa Arab di sepanjang minggu sukan berlangsung.

Di bawah ini saya kongsikan beberapa foto yang sempat diambil ketika temasya berlangsung. Foto berkenaan telah disusun mengikut kronologinya.

(Luqman beratur untuk terima hadiah)

(Luqman terima hadiah)

Tahniah diucapkan kepada para muallim dan muallimah atas komitmen yang tinggi bagi memastikan kejayaan penganjuran temasya sukan kali ini. Jika terdapat kelemahan di sana sini, itu perkara biasa. Apa yang lebih penting ialah kemeriahan temasya sukan itu sendiri yang dapat dirasai oleh semua pihak di samping pelaksanaan penambahbaikan yang boleh dilakukan pada masa hadapan.

Majlis Perpisahan Untuk Cikgu Mohd Hafidz

Pada 26 Februari (Jumaat), sekolah tempat saya bertugas telah mengadakan satu lagi majlis perpisahan. Jika pada 5 Februari majlis perpisahan untuk Pn. Munirah telah diadakan, kali ini, majlis perpisahan diadakan untuk Cikgu Mohd Hafidz bin Buang pula. Mulai minggu hadapan, beliau akan bertugas di tempat baru iaitu di SMK Jelapang Jaya, Ipoh.

(Cikgu Mohd Hafidz)


Cikgu Mohd Hafidz mula bertugas di SMPK Setapak pada 2 Januari 2006. Ini bermakna, beliau sudah bertugas di sekolah ini selama 10 tahun. 10 tahun bergaul dan mengajar murid-murid cacat penglihatan tentulah banyak pengalaman yang telah beliau timba. Apatah lagi padda asalnya Cikgu Mohd Hafidz bukan mendapat latihan untuk mengajar murid-murid sedemikian.

Kepada Cikgu Hafidz, kami ucapkan selamat bertukar ke sekolah baru. Kami juga ucapkan selamat maju jaya di tempat baru. Semoga hubungan silatul rahim antara beliau dengan kita semua akan terus berpanjangan.

Isteri En. Hanafiah Masih Kritikal

Petang tadi, saya dan isteri berkesempatan menziarahi isteri En. Hanafiah di Hospital Kuala Lumpur (HKL). Menurut En. Hanafiah, isterinya telah dimasukkan ke HKL petang semalam. Menurutnya lagi, isterinya menghidap denggi berdarah. Selain itu, isterinya juga mengalami beberapa komplikasi lain. Saya dan isteri turut berkesempatan masuk ke wad ICU di mana isterinya sedang ditempatkan. Waktu itu, isterinya masih belum sedar lagi.

En. Hanafiah merupakan bekas penolong kanan tadbir dan kurikulum di SMPK Setapak. Beliau telah pun bersara pada hujung Januari 2014 yang lalu. Mereka yang lama berkecimpung dalam pendidikan khas untuk murid cacat penglihatan pastinya masih kenal dan ingat kepada Cikgu Hanafiah.

Kepada seluruh warga SMPK Setapak, bekas warga sekolah serta bekas murid SMPK Setapak, marilah kita sama-sama merafakkan doa semoga isteri En. Hanafiah akan sembuh dan pulih seperti sedia kala. Kepada En. Hanafiah dan keluarga, bersabarlah dengan ujian daripada Allah ini. Walaupun isterinya sedang kritikal, En. Hanafiah masih tenang dan masih mampu mengawal emosinya. Tinggi sungguh kesabaran beliau.

Untuk maklumat semua, isteri En. Hanafiah sedang ditempatkan di tingkat 3, wad 10, katil 6, Hospital Kuala Lumpur (HKL).

Zulkifli Talib Kembali Ke Rahmatullah

Saya menerima berita iaitu Saudara Zulkifli Talib telah kembali ke rahmatullah sekitar jam 6 petang sebentar tadi. Menurut maklumat yang diterima, Allahyarham telah menghembuskan nafas terakhirnya di Institut Kaji Saraf, Hospital Kuala Lumpur (HKL). Dalam kalangan rakan-rakan yang senasib, beliau amat dikenali dengan panggilan Zul Ane sahaja. Semoga Allahyarham mendapat rahmat dan keampunan Allah setiap ketika. Semoga rohnya dihimpunkan dalam kalangan para solihin.

Kepada seluruh keluarganya, saya mengucapkan takziah atas pemergian Allahyarham ke rahmatullah. Bersabarlah dengan ujian yang menimpa. Suatu hari yang pasti, kita juga akan menurut jejak langkah beliau.

Saya juga ingin mengucapkan berbanyak-banyak terima kasih kepada rakan baik yang sudi berkongsi berita sedih ini dengan kita semua.

Alfatihah ....

Kerjasama PERTIS - UKM

Sudah hampir dua tahun saya tidak lagi selaku Yang Di-Pertua Persatuan Orang-orang Cacat Penglihatan Islam Malaysia (PERTIS). Namun demikian, setiap perkembangan dalam persatuan tersebut sentiasa mendapat perhatian saya. Rasanya bukan sahaja saya yang memberi perhatian sedemikian, bahkan rasanya seluruh ahli PERTIS, golongan cacat penglihatan yang masih bukan ahli dan masyarakat umum juga turut berbuat hal yang sama.

(Foto penyerahan buku Iqra' oleh USIM kepada PERTIS pada 29 Disember 2010)


Rasanya semua pihak maklum bahawa kerjasama antara PERTIS dengan Universiti Sains Islam Malaysia (USIM) telah membuahkan hasilkan yang cukup memberangsangkan. Beberapa buah kitab telah berjaya dihasilkan ke dalam bentuk Braille. Antaranya yang paling mendapat sambutan ialah buku Iqra’. Selain itu, buku haji dan umrah juga turut mendapat sambutan yang baik daripada pengguna Braille.

Hari ini, PERTIS telah mengorak selangkah lagi apabila kerjasamanya dengan sekumpulan pensyarah dari Fakulti Pengajian Islam, Universiti Kebangsaan Malaysia (UKM), telah berjaya menghasilkan kitab 40 hadith Imam Nawawi dalam bentuk Braille. Sebagaimana yang kita semua maklum, selama ini pun kitab-kitab hadith sememangnya sukar untuk ditemui dalam bentuk tulisan Braille. Sebelum ini pun, maklumat tentang hadith banyak diperolehi melalui mendengarnya menerusi pelbagai media seperti radio dan TV, CD dan VCD, kuliah di masjid dan surau serta menerusi pelbagai bentuk majlis ilmu yang lain. Dengan erti kata lain, maklumat tentang sesuatu hadith banyak diperolehi menerusi mendengar dan bukannya menerusi pembacaan di mana-mana kitab. Dengan terhasilnya buku hadith 40 Imam Nawawi ke dalam bentuk tulisan Braille, maka golongan cacat penglihatan berpeluang untuk membaca sendiri hadith berkenaan secara terus daripada kitab hadith yang telah berjaya di transkripsikan dalam bentuk Braille.

Menurut Dr. Yunus, salah seorang pensyarah yang terlibat dalam kerjasama berkenaan, pihaknya bercadang untuk mengusahakan lebih banyak lagi hadith supaya dapat ditranskripsikan ke dalam bentuk tulisan Braille. Bahkan beliau serta beberapa pensyarah lain turut berharap agar suatu hari kelak, mereka akan berjaya mentranskripsikan kitab hadith yang lebih besar seperti Sahih Bukhari atau Muslim. Walaupun matlamat sebegini nampak sukar pada ketika ini, tetapi ia tidak mustahil untuk dicapai jika ada usaha dan kerjasama yang berterusan antara kedua-dua pihak yang disisipkan dengan doa daripada semua pihak yang berkepentingan.

(Saya menyerahkan buku 40 hadith Imam Nawawi bertulisan Braille kepada Dr. Yunus)


Selaku salah seorang AJK Biro Penerbitan PERTIS, saya telah diberi tanggungjawab untuk menyerahkan buku 40 hadith oleh Imam Nawawi yang telah siap ditranskripsikan dalam bentuk Braille kepada Dr. Yunus dari UKM. Usaha awal penyalinan 40 hadith berkenaan telah dilaksanakan oleh sekumpulan pihak daripada UKM yang diketuai oleh Dr. Yunus sendiri. Manakala tugas kami di PERTIS pula mentranskripsikan apa yang telah disalin itu ke dalam bentuk Braille. Selain itu, tugas kami juga untuk menyemak agar apa yang telah ditranskripsi itu memenuhi spesifikasi yang telah ditetapkan khasnya yang berkaitan dengan ciri-ciri penulisan Braille itu sendiri.

Sesungguhnya usaha sebegini sememangnya tampak sukar untuk dilaksanakan secara berterusan jika tiada komitmen tinggi daripada semua pihak. Dari itu, adalah diharapkan semoga pihak PERTIS akan mengambil segala daya dan upaya yang ada untuk memastikan usaha sebegini akan berterusan dan tidak terhenti di pertengahan jalan.

Namun demikian, ada juga saya terdengar desas-desus kononnya ada pihak tertentu yang meminta agar kitab seperti ini ditulis dalam kod braille wasilah. Secara peribadi, saya beranggapan permintaan seperti ini memang tidak masuk akal. Kebetulan pula pihak yang mengajukan permintaan sedemikian langsung tidak pernah tahu walaupun sebutir titik braille. Oleh itu, biarlah pengguna braille sendiri yang menentukan bentuk tulisan braille yang bagaimana untuk kegunaan kami. Kalau pun hendak bercakap fasal tulisan Arab Braille, mahirkan dahulu menulis dan membaca alif sampai ya dalam braille!!!

Selain itu, saya juga suka mengingatkan agar mana-mana AJK atau kakitangan PERTIS yang sudah ada menyimpan soft copy kitab berkenaan, atau apa-apa soft copy sekali pun, jagalah baik-baik jangan sampai dikebas orang lagi. Maklumlah jika kita masih gagal belajar dari sejarah lepas, maka kita mungkin akan dihukum lagi dengan mengalaminya untuk ke sekian kali pada masa akan datang.

Bila saya memberi perhatian terhadap sesuatu organisasi, tidak bermakna saya bersikap ingin jaga tepi kain sesiapa. Sebaliknya ia lebih kepada tanggungjawab saya selaku ahli ataupun selaku orang awam yang sekadar ingin melaksanakan check and balance ke atas sesuatu isu, perkara atau sesebuah organisasi. Itu sahaja.

Mushaf Standar Indonesia

Jika kita membuat perbandingan sejarah Alquran Braille antara Indonesia dengan negara kita, Malaysia, ternyata iaitu negara jiran itu sering mendahului kita semenjak dahulu, dan mungkin untuk selama-lamanya. Setakat ini, hanya satu aspek sahaja negara kita dapat mendahului negara jiran di mana secara perbandingannya negara kita lebih dahulu sedikit dalam mengkomputerisasikan data Alquran Braille ke dalam bentuk data komputer. Aspek selebihnya sering didominasi dan didahului oleh Indonesia.

Berdasarkan maklumat sejarah, tahun ketibaan Alquran Braille ke Tanah Melayu dan ke tanah Indonesia mungkin berlaku pada masa yang hampir sama. Sumber Alquran Braille (dari mana ia datang) juga dari tempat yang sama iaitu dari negara Jordan. Namun demikian, perkembangan Alquran Braille selepas ketibaannya ke Tanah Melayu dan Indonesia menunjukkan kepesatan perkembangan yang lebih laju dan pesat di Indonesia berbanding di Malaysia sendiri.

Penerbitan Alquran Braille secara besar-besaran telah berlaku di Indonesia sejak dekad 60-an lagi. Pada masa yang sama ketika itu, kita masih merangkak lagi untuk mengajar Alquran Braille, itu pun nasib baik ada Cikgu Sulaiman Shafie (Allahyarham) yang berusaha gigih secara bersendirian untuk mempelajari dan seterusnya menurunkan ilmunya kepada anak-anak didiknya di Sekolah Princess Elizabeth, Johor Baru.

(Untuk membaca sejarah Alquran Braille di Indonesia, sila klik
di sini)

Pada dekad 70-an, negara Indonesia sudah muncul sebagai pembekal naskah Alquran Braille bukan sahaja untuk keperluan dalam negaranya, tetapi ia juga turut membekalkan naskah Alquran Braille kepada penggunanya di Malaysia. Hari ini naskah-naskah Alquran Braille yang pernah dibekalkan oleh Indonesia kepada pengguna di Malaysia masih disimpan rapi oleh segelintir pengguna yang pernah menerima naskah tersebut dari Indonesia.

Selain sebagai pembekal naskah Alquran Braille, Indonesia juga turut pernah melatih sekurang-kurangnya dua rakyat Malaysia dalam bidang Alquran Braille. Latihan yang dimaksudkan merangkumi membaca dan menulis Alquran dalam bentuk Braille. Salah seorang yang pernah menerima latihan sedemikian ialah Ustaz Mohd Nor Awang Ngah yang kini salah seorang daripada AJK Pusat Persatuan Orang-orang Cacat penglihatan Islam Malaysia (PERTIS).

(Untuk meneliti sumbangan Abdullah Yatim di Indonesia, sila klik
di sini)



Antara tokoh yang banyak menyumbang kepada perkembangan Alquran Braille di Indonesia ialah Bapak Abdullah Yatim. Beliau berasal dari Acheh. Beliau seorang yang berpenglihatan. Namun begitu, beliau telah mengabdikan hampir seluruh hidupnya untuk menyumbang kepada kepesatan Alquran Braille di Indonesia. Hasil sumbangan beliau, bukan sahaja golongan cacat penglihatan di Indonesia yang mendapat manfaatnya, bahkan para pengguna Alquran Braille di Malaysia juga turut menerima tempias manfaatnya. Semoga Allah merahmati beliau dunia dan akhirat.

Manakala di Malaysia pula, Cikgu Sulaiman Shafie (Allahyarham) merupakan antara tokoh awal yang benar-benar telah mengabdikan dirinya untuk memartabatkan Alquran Braille. Walaupun beliau seorang yang berpenglihatan, tetapi beliau mempunyai sikap empati yang cukup mendalam terhadap golongan yang cacat penglihatan. Maka itulah beliau dapat bertahan selama 37 tahun untuk mengajar murid-murid yang cacat penglihatan khususnya dalam dibang agama dan Alquran. Sebagai maklumat bersama, Cikgu Sulaiman telah mengajar di Sekolah Agama Puteri Elizabeth dari tahun 1954 hingga tahun 1991. Beliau telah kembali ke rahmatullah pada tahun 1993. Semoga Beliau dirahmati dunia akhirat selama-lamanya.

(untuk bacaan lanjut tentang Cikgu Sulaiman Shafie, sila klik
di sini)

Hari ini, negara Indonesia telah melangkah setapak lagi ke hadapan apabila berjaya menghasilkan manual dan buku panduan yang lengkap tentang kaedah membaca dan menulis Alquran Braille. Buku panduan berkenaan disediakan dalam versi tulisan biasa dan juga dalam versi tulisan Braille. Apa yang unikya buku panduan berkenaan disediakan dalam bahasa Arab. Pada pemerhatian saya. Buku manual berkenaan amat berguna, amat menarik dan sangat rapi penyediaannya.

Dengan adanya buku panduan berkenaan, maka ia amat memudahkan bagi semua pihak untuk mempelajari membaca dan menulis Alquran dalam bentuk Braille. Ia juga amat berguna kepada mereka yang berpenglihatan seperti guru-guru, pensyarah yang berkaitan dan juga sesiapa sahaja untuk mempelajari atau mendalami tulisan Alquran Braille asalkan ada sedikit kemahiran dalam bahasa Arab. Buku panduan berkenaan juga dikenali sebagai “Mushaf Standar Indonesia”.

Di negara Malaysia sendiri, buku panduan berkenaan boleh kita temui mungkin 50 atau 100 tahun lagi. Itu pun kalau ada usaha yang benar-benar ikhlas dan serius daripada pihak yang berkuasa agama. Ini memandangkan pelbagai karenah yang bukan-bukan terpaksa diharungi oleh para pencinta Alquran Braille di sini. Pihak-pihak yang berkenaan hanya tahu bermesyuarat, bermesyuarat, bermesyuarat, tapi tiada keputusan konkrit. Sebagai contoh, satu mesyuarat ke arah pembangunan Alquran Braille Mushaf Malaysia pernah diadakan pada 28 Mei 2013, malangnya hingga kini tiada satu pun keputusan yang pernah dicapai ketika itu telah dilaksanakan. Berdasarkan mesyuarat berkenaan, sepatutnya penghujung tahun 2015 para pengguna Alquran Braille sudah pun beroleh naskah Alquran rasam Uthmani yang lengkap dalam bentuk Braille. Malangnya sehingga ke saat ini pun langkah pertama ke arah matlamat berkenaan belum pun bermula.

Berdasarkan pemerhatian saya, antara faktor penting kepesatan perkembangan Alquran Braille di Indonesia adalah kerana adanya tautan dan kerjasama erat antara pihak berkuasa iaitu Kementerian Agama Indonesia (KEMENAG) dengan badan-badan bukan kerajaan yang mengusahakan Alquran Braille. Kerjasama sebegini sememangnya sudah lama terjalin. Satu lagi faktor kepesatan perkembangan Alquran Braille di Indonesia ialah di sana tiada isu pengambilan soft copy Alquran Braille tanpa keizinan. Jadi, bila perkara sedemikian tidak berlaku, lebih mudah untuk mendapat keberkatan dan rahmat daripada Allah. Bukankah berkat dan rahmat itu sangat penting untuk kita beroleh kejayaan dunia akhirat?

Di sini, saya ingin mengucapkan tahniah kepada para pencinta Alquran Braille di Indonesia kerana telah berjaya maju setapak ke hadapan lagi. Sesungguhnya usaha yang kalian laksanakan dan kejayaan yang kalian kecapi sering menjadi inspirasi kami di sini.