Sebenarnya, objektif utama kumpulan 6 buah kapal berkenaan belayar ke Gaza ialah sekadar untuk menghantar pelbagai bentuk bantuan kemanusiaan kepada orang awam di Gaza yang sudah sekian lama menderita akibat sekatan yang sedang dikenakan ke atas mereka oleh rejim Yahudi. Sekatan yang telah dilakukan telah mengakibatkan kesengsaraan yang tiada tergambar oleh mana-mana bahasa terutamanya dalam kalangan orang awam di Gaza. Alasan dangkal yang diberi oleh rejim Yahudi untuk menghalang apa jua bentuk bantuan kemanusiaan daripada sampai ke Gaza ialah untuk mengelakkan sebarang bentuk senjata jatuh kepada golongan Hamas yang sedang menguasai Gaza ketika ini. Percubaan Rejim Tel Aviv untuk menjatuhkan Hamas secara ketenteraan tahun lalu menemui kegagalan. Oleh itu, Rejim Yahudi telah melaksanakan rancangan sekatan berpanjangan bertujuan untuk melemahkan Hamas secara terancang. Apa yang mendukacitakan, sekatan ini adakalanya mendapat kerjasama pula daripada sebilangan negara Islam yang berjiran dengan rejim haram tersebut. Demikianlah tidak cerdiknya sebilangan saudara kita di sana!
Sebagai reaksi spontan, seluruh dunia telah mengutuk serangan tidak berperikemanusiaan oleh gerombolan komando Yahudi tersebut. Di negara kita, Tun Dr. Mahathir turut mengecam perbuatan ganas gerombolan komando Yahudi ke atas kumpulan kapal bantuan antarabangsa tersebut. Selain itu, Setiausaha Agung Liga Arab, Amr Musa juga turut mengecam serangan berkenaan sambil menggesa satu mesyuarat tergempar Liga Arab harus diadakan sesegera mungkin. Kesatuan Eropah (EU) turut mengecam tindakan tidak berperikemanusiaan gerombolan komando Yahudi berkenaan. Setiausaha Pertubuhan Bangsa-bangsa Bersatu (PBB) pula melahirkan rasa terkejut yang amat sangat dengan tindakan rejim Yahudi berkenaan. Turki yang secara diplomatiknya masih bersahabat dengan Rejim Tel Aviv telah memanggil duta Israel untuk menerima bantahan rasmi Ankara. Selain itu, bantahan orang awam, khususnya umat Islam juga mula meledak. Di Turki, ribuan rakyatnya cuba merempuh bangunan konsul Israel di Istanbol, tetapi tindakan mereka telah dihalang oleh pasukan keselamatan Turki. Hanya Amerika Syarikat sahaja yang masih membisu sehingga kini. Tindakan Amerika Syarikat ini memang telah diduga dari awal lagi.
Bagi Rejim Tel Aviv, kutukan, kecaman dan bantahan seperti di atas bukanlah sesuatu yang luar biasa. Mereka sudah cukup lali dengan apa juga bentuk kecaman atau bantahan khasnya daripada masyarakat antarabangsa terhadap kebiadaban yang mereka sering lakukan. Orang Yahudi sangat arif dengan krisis perpaduan yang kronik yang sedang dihadapi oleh masyarakat Arab dan umat Islam masa kini. Rejim Tel Aviv juga sangat maklum, selama ini pelbagai mesyuarat yang diadakan khususnya dalam kalangan anggota Liga Arab tidak lebih sekadar bualan di pasar-pasar kurma sahaja. Bagi rejim Tel Aviv, jika ada kecaman daripada Eropah, ia sekadar lakonan masyarakat EU dan juga sekadar untuk mengambil hati sekutu mereka daripada negara-negara Islam semata-mata, seolah-olahnya masyarakat EU juga bersimpati dan menolak sikap biadab rejim Yahudi. Bayangkanlah jika kecaman ke atas rejim Yahudi datangnya daripada tokoh dan negara yang dipandang kecil dan kerdil, agaknya apalah persepsi rejim Yahudi terhadap pengecam dan kecaman sedemikian?
Kekejaman, kebiadaban, keangkuhan, keganasan serta kesombongan bangsa Yahudi bukan cerita dan perkara baru. Ia merupakan kisah klasik yang terus-menerus bersiri di zaman moden ini. Bangsa Yahudilah yang telah mempersendakan para rasul dan para nabi yang diutuskan khas untuk mereka. Mereka jugalah yang telah cuba mempersendakan perintah Allah supaya mereka menyembelih lembu (sebagaimana yang dikisahkan dalam surah Albaqarah). Bangsa Yahudi jugalah yang telah mengajukan permintaan yang bukan-bukan seperti untuk melihat perintah Allah dalam bentuk kitab, untuk melihat wajah Allah, dan macam-macam lagi. Bahkan ada di antara mereka yang sanggup membunuh para ambia.
Mengikut catatan Alquran, bangsa Yahudi (Bani Israel) juga antara hamba Allah yang telah mendapat pelbagai nikmat yang jarang dinikmati oleh orang lain. Mereka pernah dikurniakan dengan Manna dan Salwa. Mereka juga pernah diselamatkan daripada kekejaman Firaun di Mesir dengan melintasi Laut Merah yang dikeringkan untuk laluan mereka. Ramai para rasul dan nabi adalah daripada kalangan orang Yahudi. Rupa-rupanya kesemua nikmat ini telah menyebabkan bangsa Yahudi kufur, sombong, angkuh, besar kepala dan tak sedar diri.
Di zaman moden ini, kekejaman dan keganasan bangsa Yahudi sudah tidak terperi lagi hebatnya. Merekalah yang terlibat secara langsung dengan tragedi pembunuhan di perkhemahan Sabra dan Chatila. Mereka jugalah yang sering menghuru-harakan bahagian selatan Lubnan. Walaupun perbuatan kejam mereka dikutuk oleh masyarakat antarabangsa, namun demikian, bagi bangsa Yahudi, kecaman dan kutukan tersebut tak ubah bagai anjing menyalak bukit sahaja.
Salah satu tonggak keangkuhan rejim Tel Aviv ialah kerana rejim tersebut mendapat sokongan padu daripada sekutu rapatnya, iaitu Amerika Syarikat. Biar apa pun yang dilakukan oleh Rejim Tel Aviv, Amerika Syarikat tetap setia di belakangnya. Ini bukan rahsia lagi. Sewaktu meledaknya Perang Arab – Israel tahun 1967, Amerika Syarikat merupakan negara yang paling kuat menyokong dan pemberi sumbangan yang bukan kecil kepada Israel dalam pelbagai bentuk. Hal yang serupa berlaku ketika meletusnya perang Arab – Israel tahun 1973. Kalaulah tanpa sokongan Amerika Syarikat ketika itu, ada kemungkinan Israel berupaya disungkurkan dalam perang tahun 1973.
Di Majlis Keselamatan PBB pula, Amerika Syarikat sering menggunakan kuasa vetonya untuk menghalang apa jua bentuk resolusi yang akan merugikan rejim Tel Aviv. Selain itu, apa juga rundingan damai yang diadakan antara Arab dan Israel, jika Amerika Syarikat yang menjadi orang tengahnya, ia sering berat sebelah dan tidak pernah yang menjadi. Tidak keterlaluan jika saya katakan, selagi Amerika Syarikat terlibat dengan rundingan damai antara Arab dan Israel, maka matlamat perdamaian hanya sekadar mengejar bayang semata-mata. Bila negara Islam lain cuba mengusahakan rundingan perdamaian tanpa penglibatan Amerika Syarikat sepertimana yang pernah dilakukan oleh Raja Abdullah (Arab Saudi) menerusi Rundingan Makkah, Amerika Syarikat akan mengganggunya dan akan menggerakkan pula suta rundingan pusingan baru dengan janji manis yang baru. Yang peliknya, sebilangan negara Arab lebih mempercayai Amerika Syarikat daripada saudara sebangsa dan seagama mereka dalam melaksanakan misi perdamaian di Timur Tengah.
Rentetan peranan Amerika Syarikat, Eropah dan negara-negara lain yang berat sebelah dalam mengusahakan perdamaian di rantau Arab mengingatkan saya kepada firman Allah dalam Alquran yang antara lain mafhumnya: “Dan golongan Yahudi dan Nasara tidak akan sekali-kali redha (menyetujui) kamu (umat Islam) sehinggalah kamu mengikuti mereka ....” (ayat 120, Albaqarah, juzuk 1). Sesungguhnya, selagi dunia Arab dan umat Islam masih bersekutu dengan Amerika Syarikat dengan apa cara dan bentuk sekalipun, maka selama itulah tiada perdamaian abadi antara Arab/Islam dengan Yahudi.
Semenjak kejatuhan kekhalifahan Uthmaniyah pada tahun 1924, dunia Arab berpecah-belah dan seakan tiada harapan untuk bersatu semula sebagaimana sebelumnya. Nampaknya semangat nasionalisme Arab yang telah disemai oleh kuasa-kuasa Barat dan Yahudi di dunia Arab benar-benar merupakan virus dan penghalang besar kepada penyatuan dan perpaduan dalam kalangan bangsa Arab itu sendiri. Kemunculan pelbagai ideologi dalam dunia Arab masa kini semakin merumitkan usaha ke arah perpaduan dalam kalangan negara-negara Arab itu sendiri. Yang untung dan yang tersenyum lebar ialah bangsa Yahudi, Amerika Syarikat dan Eropah. Umat Islam dan bangsa Arab tahu dan sedar semuanya itu tetapi tanpa upaya untuk berbuat apa-apa. Teringat saya kepada satu hadith Nabi S.A.W. yang antara lain mafhumnya: “Umat Islam di akhir zaman nanti umpama buih di laut”. Maksudnya walaupun nampak jumlah umat Islam ramai, tetapi kita sebenarnya sangat lemah untuk berhadapan dengan musuh kita yang sebenar.
Sebelum ini pun, apabila orang Palastin dianiayai dengan kejam oleh bangsa Yahudi, umat Islam gagal membela mereka dengan berkesan. Umat Islam sentiasa mengulangi drama lama dengan mengharapkan Amerika Syarikat dan puak-puaknya untuk menggerakkan usaha damai. Seolah-olahnya, kita meminta bantuan sang pencuri untuk menangkap sang penyamun.
Sesungguhnya apa yang berlaku hari ini merupakan tragedi kemanusiaan yang dihalalkan oleh keangkuhan bangsa yang sombong. Alasan Rejim Tel Aviv bahawa kapal-kapal bantuan antarabangsa menceroboh wilayah maritimnya tidak boleh diterima langsung kerana Israel sudah terlalu lama menceroboh hak asasi kemanusiaan tanpa batasan. Saya penuh yakin, tragedi yang berlaku hari ini bukan yang terakhir. Sebaliknya ia merupakan antara siri kekejaman bangsa Yahudi terhadap sesama manusia. Kita pasti akan dihidangkan dengan tragedi yang sama dahsyat atau yang lebih dahsyat lagi di masa-masa yang akandatang.
No comments:
Post a Comment