Terima Kasih Yang Tidak Terhingga

Sekitar jam 1.40 tengah hari tadi, saya sekeluarga melangkah keluar dari Wad Saadah, Pusat Rawatan Islam (Pusrawi), Jalan Tun Razak, Kuala Lumpur. Sebenarnya ini merupakan hari keenam bagi saya, Luqman serta isteri bermastautin di wad ini. Puncanya ialah kerana isteri saya diserang demam denggi. Alhamdulillah ia masih belum di tahap kritikal.



Setelah menjalani rawatan selama 6 hari dan 5 malam, serangan denggi yang dihadapi oleh isteri saya telah hampir pulih. Hari ini flet rate darahnya telah mencapai ke angka 200, iaitu melepasi 150 tahap minimum yang diperlukan.



Isteri saya mula diserang demam yang berpanjangan pada awal minggu lepas, iaitu sebaik sahaja kami tiba di Kl selepas bercuti panjang bersempena hari raya. Mulanya saya sangka ia sekadar demam biasa sahaja. Namun selepas pergi ke klinik biasa dua kali ia tidak menunjukkan tanda-tanda akan baik. Pada hari Khamis (hari keempat) demamnya semakin menjadi-jadi sehingga memaksa saya mengambil CRK.

Akhirnya, pada Jumaat (9 September) lalu, saya mengambil keputusan untuk membawa isteri saya ke hospital. Oleh kerana isteri saya tidak ada kudrat lagi untuk memandu, maka saya telah menggunakan perkhidmatan teksi untuk ke hospital. Saya telah memutuskan untuk mendapatkan rawatan di Pusrawi sahaja.

Setelah diperiksa oleh doktor, saya dimaklumkan isteri saya diserang demam denggi. Doktor juga menasihatkan kami agar isteri saya dimasukkan ke wad segera untuk mendapatkan rawatan secepat mungkin. Oleh kerana semua persediaan untuk situasi sebegini (khususnya dari segi kewangan) telah kami buat sejak lama, maka tanpa mengambil masa yang panjang saya terus saja memberikan persetujuan kepada doktor supaya isteri saya dimasukkan ke wad dengan segera.



Sebaik sahaja isteri saya dimasukkan ke wad, dia terus diberikan rawatan segera. Dengan ini, ia juga bermakna semua rancangan hujung mingggu saya terbatal. Hari-hari seterusnya saya dan Luqman di hospital sahaja untuk menemani isteri sepanjang masa.

Alhamdulillah, pada hari ini tahap kesihatan isteri saya hampir pulih seperti sediakala. Ini bermakna, kami sekeluarga boleh menjalani hidup seperti sediakala juga, insha-Allah.

Di sini, saya sekeluarga ingin merakamkan ucapan terima kasih yang tidak terhingga kepada semua pihak yang telah membantu dan memberikan sokongan moral kepada saya sekeluarga, khususnya kepada isteri saya.

Ucapan terima kasih juga ingin saya tujukan kepada Dr. Onn (semasa di bahagian kecemasan) dan juga Dr. Fazilah yang telah merawat isteri saya semasa di wad.



Ucapan terima kasih juga saya tujukan kepada semua kakitangan Pusrawi, khususnya yang bertugas di Wad Saadah di atas dedikasi mereka selaku kakitangan. Ucapan yang sama juga saya tujukan kepada beberapa penuntut peringkat diploma Pusrawi yang turut sama membantu isteri saya.

Selain itu, terima kasih yang tidak terhingga juga saya tujukan kepada Kak Ilah, jiran saya yang telah turut menghantar saya sekeluarga pada Jumaat (malam). Kami terpaksa pulang semula ke rumah untuk mengambil barang keperluan setelah dimaklumkan isteri saya harus dimasukkan ke wad. Kak Ilah juga turut memasakkan sup ketam untuk dimakan oleh isteri saya pada 10 September (Sabtu) lalu. Selain itu, beliau sentiasa menghubungi kami sekeluarga dan sering menawarkan bantuan bila diperlukan.







Di samping itu, terima kasih yang tidak terhingga juga saya tujukan kepada ibu saudara dan bapa saudara saya yang hampir setiap hari datang menziarahi kami di hospital. Kedua-dua mereka bukan datang dengan tangan kosong. Ada sahaja nasi dan lauk-pauk yang dibawanya untuk kami sekeluarga, ini termasuklah lauk sardin yang menjadi makanan kegemaran saya sepanjang zaman.



Selain itu, terima kasih juga saya tujukan kepada adik bungsu saya yang telah datang menziarah kami sebanyak 2 kali. Kehadiran beliau serta anak lelaki sulungnya juga banyak membantu saya dalam memenuhi pelbagai keperluan semasa di wad.



Tidak lupa juga saya ucapkan terima kasih yang tidak terhingga kepada dua orang abang ipar saya iaitu Abang Mad (Syed Ahmad) sekeluarga serta Abang Him (Syed Abdul Rahim) yang telah menziarahi kami sekeluarga. Kedua-dua mereka datang terus dari Temerloh dan Jengka, Pahang.









Saya juga ingin mengucapkan terima kasih yang tidak terhingga kepada rakan-rakan setugas isteri saya dari Sekolah Vokasional Setapak yang sudi datang menziarahi kami. Pn. Hindun, Pengetua sekolah berkenaan juga turut datang bersama suaminya. Antara guru-guru lain yang turut datang termasuklah Ustazah Rosni, Ustaz Ghani dan isterinya serta Ustaz Sabri seisi keluarga.

Selain itu, saya juga turut menerima e-mail, SMS dan panggilan telefon daripada ramai saudara-mara, sahabat dan kenalan. Antaranya ialah daripada Prof. Madya Dr Mohamed Hussein , Dr. Mohd Zarhamdy dan Tn. Hj. Mohd Yunus (UTM), Ustazah (Datin) Nurhayati, Cikgu Azman Mustafa dan Cikgu Mohamad Rizal Tan (SMPK Setapak), Ustaz Muhammad Ghazali, Pn. Ummu Asiah, En. Saiful Azlan dan Qura (SRIP Malawati), Ustaz Mahyudin Hashim (USIM) dan tidak ketinggalan En. Abu Hassan dan Tn. Hj. Muhammad Lee Abdullah (PERTIS). Selain itu, kami sekeluarga juga turut menerima panggilan telefon dan SMS daripada adik-beradik serta kaum keluarga yang tidak berkesempatan menziarah. Kesemua mereka mendoakan semoga isteri saya segera sembuh dan juga tidak lupa memberikan sokongan moral kepada saya sekeluarga.

Kepada semua, jazakumullahu khairan kathiran saya ucapkan. Hanya Allah yang akan memberikan balasan sebaiknya di atas kebaikan anda semua.